Wat Phanan Choeng staat niet in het rijtje van meest bezochte tempelcomplexen van Ayutthaya. Dat is erg jammer want er is veel te zien. Een bezoek aan deze tempel net ten zuiden van de grachtengordel begint meestal met een tochtje met de veerpont (fietsen en scooters kunnen mee). Je bent daar waarschijnlijk de enige toerist tussen de locals.

Aan de overkant land je bij het complex van een Chinese tempel. Deze tempel stamt uit de 19e eeuw en is in 2002 geheel vernieuwd. Het is een rijk versierde tempel waar veel familiefeesten worden gegeven. Mis in ieder geval het rijkversierde hek rondom de hoofdtempel niet. Hierop worden reliëfs afgebeeld met scenes uit de Ramayana. Sommige scenes zijn expliciet sexueel. Ze mogen op een warme belangstelling van de Thai rekenen omdat dergelijke afbeelding nogal schaars zijn in Thailand.

De Thaise Wat Phanang Choeng stamt uit de dertiende eeuw en dateert dus nog van voor Ayutthaya de hoofdstad van Thailand werd. De belangrijkste tempelhal bevat een 19 meter hoog Boeddhabeeld. Het is hier zeker in de weekends een drukte van belang. Families kopen enorm lange doeken om over de schouder van het beeld te hangen. Er zijn speciale tempelwachters in dienst die de omhanging verzorgen via een klauterpartij op een stellage die helemaal om het beeld heen is gehangen. Door deze stellage is het geheel wat moeilijk te fotograferen maar het blijft een indrukkende vertoning.

De overige beelden in de tempel zijn over het algemeen zeer rijk versierd. Zo is er bijvoorbeeld een standbeeld van Kaun Yin helemaal omhangen met kettingen. Wij hadden het geluk dat er in een zijzaal ook nog een Thais gamelanorkest aan het spelen was.