Bovenop de Yushan

Door: Awesomemore

Geplaatst op May 10, 2011

Ja, dat is een mooie kip. Mmmmm, klaarmaken? Wat bedoelt ze nou toch? Mooie kip klaarmaken? Wat doet ze nu?! Chop en de kip is klaar....met leven.

Een paar uur later is de kip weer klaar, maar dan gemaakt en heeft ie een plekje op ons bord gevonden. De vrouw van de Taiwanese theeboer serveert er een drankje bij dat zo sterk is dat het stiekem in de plantenbak verdwijnt.

Onderweg vanuit Taipei naar Yushan National Park blijven we slapen bij een theeboer. Het is familie van Mr. Chang, de chauffeur van onze Nederlandse vrienden. Mr. Chang is een vreselijk aardige man die qua uiterlijk wel wat van Kim Jung Il wegheeft.

Yushan is met 3952 meter de hoogste berg van Taiwan. De berg beklimmen is een prachtig avontuur. Je begint tussen de palmen om via bos en bamboe te eindigen bij een houten hut in een rotsig, kaal en onvriendelijk landschap. De beklimming is zwaar, maar verder goed te doen. Alhoewel.......

Als we boven de 3000 meter komen en het pad steiler en kaler wordt, krijgen we te maken met interessante fenomenen. Pa heeft hoogtevrees en schuifelt als het pad smal wordt hevig zwetend langs de rotswand. Wij zijn ondertussen bevangen door de ijle lucht. Her resultaat is een lachkick die een kwartier lang lopen onmogelijk maakt. Mr. Chang slaat het allemaal zwijgend gade.

Wanneer we de hut bereiken waar we overnachten heeft de hoogteziekte bij mij flink toegeslagen. Hoofdpijn, hartkloppingen, misselijk; de hele santenkraam. Halverwege de nacht, ik heb nog geen oog dichtgedaan, wil ik naar beneden. Weg van die berg! Gelukkig val ik in slaap en wanneer om 4 uur de wekker gaat het beter.

We maken ons op voor vertrek naar de top. De zonsopgang is waar we voor zijn gekomen. Over de bergkam gaat het hoger en hoger. Voor mij is het eigenlijk teveel van het goede. Ook ik heb, net als pa, last van hoogtevrees. Dan is de top daar. We verstoppen een doosje met onze namen onder een steen en wachten in de bittere kou op de zon.

Het duurt een eeuwigheid, maar dan is de beloning voor onze inspanningen daar: de zon komt op! Het is waarschijnlijk prachtig, maar ik sta doodsangsten uit en wil eigenlijk maar 1 ding: zo snel mogelijk naar beneden!

Het afdalen gaat in recordtijd. Met elke bocht wordt het zicht op de Yushan minder en verlaten kou, angst en hoogteziekte ons. Weer beneden zijn het mooie herinneringen geworden aan een tocht naar de top van de Yushan, berg van Jade.