Hallo hallo .....

Door: Javaman

Geplaatst op Feb 20, 2010

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik in Syrië ben geweest, een mooi land waar ik nog veel hoop te kunnen zien in de toekomst.

Tijdens mijn reis was ik even buiten de stad Hamah gaan wandelen. Mooi landschap waarin ik wilde planten hoopte te kunnen fotograferen. Helaas hebben ze in Syrië veel schapen en geiten, dus overal waar het groen was, was het terrein bedekt met een kortgegraasde grasmat. Eindelijk vond ik een plek waar het gras hoger was dan in het omringende gebied. Het was een begraafplaats en ik dacht dat misschien uit respect voor de voorouders hier geen schapen en geiten mochten komen. Algauw zag ik een interessante plant staan, dus pakte ik mijn fototoestel. Tijdens het scherpstellen kwam er een man al "hallo, hallo" roepende op me af. Ik had de laatste tijd te vaak hallo-hallo gehoord en wou even ongestoord de plant fotograferen. Ik schonk dus geen aandacht aan de man. Hij bleef maar door gaan met "hallo-hallo" te roepen, zodat ik me na het maken van de foto toch maar omdraaide en de man aankeek. Het bleek een soldaat te zijn met het geweer in de aanslag op mij gericht. Op dat moment schrok ik natuurlijk heel erg. Ik moest met de man meekomen naar een gebouwtje, nauwelijks meer dan een keet, achter op de begraafplaats. Er zaten nog een stuk of twee soldaten buiten voor het bouwwerkje op een eenvoudig bankje. Direct na mijn aankomst pakten ze de telefoon en na even gewacht te hebben werd ik door een militaire auto opgehaald en meegenomen. De bestemming was de stad Homs. Hier mocht ik bij één van de bazen komen. Hij zat rustig in zijn kantoortje tv te kijken. De afstandsbediening lag vlak naast hem, de telefoon stond net iets verder. Hij pakte de telefoon en even later kwam een jonge man binnen, pakte de afstandsbediening en zette een andere zender op de tv. De baas had namelijk zin in voetbal. Hierna mocht ik lang op de gang wachten, en in zo'n situatie duren minuten uren. Na lang gewacht te hebben kwam er een man naar me toe die in gebrekkig Engels tegen me zei dat ze geen tolk konden vinden. Ik moest meekomen naar een voor het gebouw klaarstaande auto. Waarheen deze keer, ik wist het niet. Uiteindelijk kwamen we weer in Hamah aan. Hier keurig in het centrum werd afgezet (nog net niet voor mijn hotel) en de auto vertrok weer.
Op het moment zelf was het zeker geen leuke ervaring, maar hoe langer het geleden is, des te mooier is de herinnering. Zo leer je de cultuur ook eens op een andere manier kennen. En je komt nog eens op plaatsen waar je normaal als toerist niet eens mag komen.
De volgende dag liep ik alweer met een fototoestel om mijn nek, toen ik toevallig langs een legerbasis liep. De soldaten wuifden vriendelijk naar me, maar uit hun gedrag bleek wel dat ik mijn camera moest opbergen.

Syrië is een prachtig land en zeker een bezoek waard, maar houdt er wel rekening mee dat je hier extra voorzichtig moet zijn met camera's. Zelf kan ik nu nog geen foto's bijvoegen, want het was nog de negatieventijd, de foto's moeten nog gescand worden.