Habarana and a banana

Door: Martina

Geplaatst op Sep 17, 2010

Rond een uur of 11 vervolgden we onze weg naar Habarana (toen ik 's ochtends aan de man bij de receptie van het hotel probeerde uit te leggen waar we heen gingen keek hij me vrij schaapachtig aan en vroeg 'A banana?'. Tot zover mijn poging om Sri Lankaanse plaatsnamen uit te spreken...) Het bleek nog een behoorlijke rit, dus heb ik maar weer een poging gedaan tot uithoren van Ranil. Zo weet ik nu dat hij thuis 5 katten heeft, waarvan 1 met de naam Tom. De rest heeft geen naam, want deze was very special. Hij heeft verteld over hoe het schoolsysteem in Sri Lanka in elkaar steekt en welke opleidingen hij gedaan heeft, al kon ik daar niet alles van verstaan tijdens het autorijden. Ik weet nu dat je ook Duits kunt leren in Sri Lanka op school, iets wat ik absoluut absurd vind, aangezien het een Nederlandse kolonie was en Nederlands op meer talen in de wereld wordt gesproken. Maargoed. Overigens vertelde Ranil ook dat ze in de singalese taal een paar Nederlandse woorden geadopteerd hebben, zoals 'zolderen'(iets naar boven brengen) en 'kokis' (koekjesss!!). Vandaag was het Poya-day, ofwel vollemaansdag, een buddhistische feestdag waarbij alle bars en andere plekken waar alcohol te verkrijgen was gesloten zijn. Op deze dagen, die eens per maand, met volle maan dus, plaatsvinden, wordt de geboorte, enlightment en de sterfdag van Lord Buddha gevierd.
Na een lunchbuffet in Dambulla reden we nog een klein stukje verder naar Habarana (banaan in je oor, zul je bedoelen). Aangekomen bij het hotel (wat overigens bestaat uit allemaal schattige huisjes) viel me meteen 1 ding op: apen! Ranil probeerde me nog te klieren door te zeggen dat ze 's nachts je kamer binnen komen. Gelukkig heb ik voor dat soort gevallen Ninja Pui bij me. Apen zaten er gelukkig (nog?) niet in de kamer, wel troffen we een gekko aan op de muur, maar die vind ik toch een stuk minder eng dan apen (Pui disagrees...)
Ranil stelde voor om nog een stukje de omgeving te verkennen nadat we de spullen bij het hotel gedropt hadden, en dus reden we rond 3 uur weg. Waarheen? Dat wist hij zelf ook niet zo goed. We reden gewoon wat, zochten de horizon af naar olifanten, stopten onderweg voor wat foto's en reden weer terug. Soort van doelloze roadtrip. Overigens mag je hier maximaal 70 km/u rijden, maar bij 50 lijkt het al alsof je op stijgt.
We hebben nog even gestopt bij een soort hindu kapelletje langs de weg, waar ze kokosnoten geofferd hadden. Leuk kodakmomentje dus. Toen we weer terug bij het hotel waren vertelde Ranil dat hij zocht naar een paadje dat uitkwam aan de andere kant van het meer waaraan het hotel ligt. Omdat we dit dus niet hebben kunnen vinden zijn we daarna zelf rond het meer gaan lopen, vanuit de hotelkant. Maar omdat het vrij groot is zijn we halverwege gestopt. De omgeving is er mooi, veel vogels en allerlei geluiden (van apen, gok ik zo)
Het dinnerbuffet was weer zo groot dat het moeilijk kiezen was, en tot mijn grote vreugde hadden ze ook een mega uitgebreid toetjes buffet. Volgens mij komk ik tonnetje rond terug uit Sri Lanka. Bij de giftshop kochten we nog wat kaarten om het thuisfront op de hoogte te stellen van onze avonturen, die we later op de avond geschreven hebben.