Deze wolnekooievaar zag ik in Yala National Park. Hij loopt even gracieus als onze ooievaar. Zijn snavel is iets korter en dikker en ook zijn nek is een stuk korter. Aan zijn ogen is in ieder geval niets mis, want aan zijn houding te zien, ziet hij iets eetbaars tussen het gras, al zie ik niets bewegen.