In Sri Lanka betekent elke volle maan een feestdag. Boeddhisten trekken dan in grote getale in het wit gekleed naar de tempel. Een dag die geheel langs je heen kan gaan, maar ook een warme kennismaking met de zo hartelijke, gastvrije Sri Lankaanse bevolking kan zijn.

Deze foto is genomen in Anuradhapura, waar we ’s ochtends ondanks de felle zon en de twijfels van de Sri Lankanen om ons heen, op onze fietsjes gestapt zijn. Een echte aanrader, aangezien je op de fiets in staat bent om een groot deel van de omgeving te zien. Aangezien we hier maar één dag hadden, en ook Pollonaruwa nog op het lijstje stond, besloten we om alleen de tempels buiten het betaalde gebied te bekijken. Een keuze die niet beter had kunnen uitpakken op deze dag.

De Sri Lankanen op de foto dragen stenen naar de top van een dagoba in aanbouw, als een aandenken aan de oorlog die hier zo lang heeft gewoed. Voor mij is deze herinnering zowel één van de mooiste als meest typerende van mijn reis door Sri Lanka. Nog twijfelend of we deze tempel op deze dag wel konden bekijken, kwam iemand ons al tegemoet om te vertellen over de tempel en haar doel. En even later liepen ook wij met een steen op ons hoofd naar boven.

Ongelofelijk hoe dankbaar iedereen om ons heen reageerde. Ik ben door een oud dametje aan de arm weer naar beneden gebracht - waarbij bij mij de vraag rees wie van ons tweeën eigenlijk die arm aangeboden had moeten krijgen. Beneden aangekomen nam zij de volgende steen in ontvangst en begon opnieuw aan de klim naar boven.

Na heel wat omwegen en ja, uiteindelijk toch goed verbrand, zijn we na onze fietstocht in hoog tempo in een tuktuk naar Mihintale gebracht om daar nog de zonsondergang mee te pakken. Een fantastische dag en een absolute aanrader - zeker op een Poya dag, en (met iets meer zonnebrand) ook zeker op de fiets!