Op het schier-eiland Mannar zijn jarenlang geen toeristen geweest omdat het bezet was door het leger en omdat er hevig gevochten is. Sinds twee jaar is het weer toegankelijk. Het is een bijzonder schiereiland. Een lange weg van ruim dertig km leidt naar het andere eind. Een platte zandvlakte is wat je er ziet. Struiken en wat bomen, bijzondere natuur.. Kleine plaatsjes die nog niet erg ontwikkeld zijn. We zien diverse keren ossenwagens die hout vervoeren. De mensen zijn heel vriendelijk. Laten zich dan ook vrolijk fotograferen. zoals hier.