Daar, heel in verte, zag ik bij ons vertrek uit Mannar een gewelige groep Indische Nimmerzaten lopen.. Ik kon niet dichterbij komen want het landschap was vlak en moerassig. Er zat niets anders op dan vanuit de auto enkele plaatjes te schieten. En dan maar hopen dat ze enige scherpte zouden bieden. De grote groep verplaatste zich langzaam opzij. het was een schitterend tafereel. Ik wilde op dat moment maar twee dingen: een goede verrekijker zodat ik veel beter kon zien wat er gebeurde en welke vogels er nog meer rondvlogen en liepen, en een betere lens, zodat er meer te zien zou zijn op de plaatjes die er te maken waren.......