een triest telefoontje
Sri Lanka
Azië
Rhodaxx
een triest telefoontje
We ploffen neer op de achterbank van de luxe auto. Wat heb ik hier naar uitgekeken, een aantal weken door Sri Lanka toeren met een privé chauffeur.
Zijn naam is Bandara, een grote statige man met een hele serieuze uitstraling. Ik hoop dat we nog een beetje met hem kunnen lachen zeg ik tegen mijn reisgenoot.
Wat is het verkeer hier relaxt zeg, vergeleken met India! We hadden de zin nog niet afgemaakt op het moment dat er luid claxonerend een bus op onze bumper komt kleven. Bandara blijkt een uitstekende chauffeur die zich niet op laat jutten, geen risico’s neemt en voor ons ook heel belangrijk: hij remt voor dieren. Hij vertelt over de vele dieren die aangereden worden, vanwege zijn boeddhistische geloofsovertuiging zal hij voor elk dier remmen.
We voelen ons veilig bij hem. Hij is aangenaam gezelschap, heel voorkomend, serieus en hartelijk.
Hij neemt zijn rol als chauffeur en gids in alle ernst op. Hij weet veel over zijn schitterende eiland te vertellen en laat ons prachtige plekjes zien.
We hebben er alweer vijf dagen van onze reis op zitten en zijn onderweg van de grotten van Dambulla naar Kandy.
Vanaf de eerste dag waarop Bandara ons trakteerde op de lunch, bestaande uit een gekookte maïskolf en sap van de king coconut zijn we verslaafd aan deze lekkernijen en is dit onze dagelijkse lunch geworden. Het is rond 13.00 uur en we hebben wel trek na het beklimmen van al die trappen naar de grotten. We speuren de weg af naar een dampende kookpot vol maïskolven met daarnaast stapels koksnoten.
Ondertussen houdt de telefoon van Bandara niet op met “rinkelen”. Rinkelen is in dit geval het aanstekelijke melodietje "Lady Madonna" van de Beatles
Hij is wel erg populair vandaag zeggen we lachend tegen elkaar.
Een traan biggelt over zijn wang als Bandara de auto met een zucht aan de kant zet.
“Bandara wat is er aan de hand?”
“Het, het ... is mijn jongste broer”, komt er met horten en stoten uit. Hij ligt in coma, hij zat in een bus in Colombo, de hoofdstad en die bus is op een paar huizen ingereden.
Die stomme busmaatschappijen ook, er is zo’n grote concurrentie onderling dat ze als gekken rijden om zoveel mogelijk ritten per dag te maken!”
Hij herstelt zich en gaat weer rijden, we betuigen ons medeleven en drukken hem op het hart vooral naar zijn broer te gaan. Wij trekken onze plan wel in Kandy. We schrijven op zijn verzoek een briefje voor zijn baas waarin we zeggen dat hij echt zijn broer moet gaan bezoeken. Zonder deze "toestemming" zou zijn salaris stopgezet worden. Bandara is opgelucht dat hij weg kan en hij zegt toe dat hij een vervanger zal sturen.
Ondertussen bezoeken we de kleurrijke voedselmarkt in Kandy, dwalen langs de grote vijver in de stad en laten ons na de lunch met een tuktuk naar het hotel brengen, boven in de bergen. Het arme karretje bezwijkt bijna van de klim,maar de chauffeur blijft vrolijk fluiten.
De volgende dag brengen we door aan het zwembad,. We lezen in de krant over het busongeluk in Colombo, met als gevolg meer dan 20 doden en we bespreken de verschillen qua arbeidsomstandigheden in ons en in dit land. We hopen dat zijn salaris doorloopt.
En dan verschijnt Bandara 2, blijkbaar een populaire naam. Het is een verschil van dag en nacht met nummer 1. Deze Bandara maakt grappen, babbelt er veel en vrolijk op los en hoewel hij zijn werk perfect doet, mis ik onze serieuze toegewijde nummer 1.
We gaan naar Nuwara Eliya en maken één van de sloomste en de mooiste treinreizen tot nu toe. Er vindt een levendige ruilhandel plaats van balonnen, potloden en pinda's en koekjes met de plaatselijke bevolking. Wat geniet ik van de theeplantages en van de mensen die we tegenkomen, dit is het helemaal!
Na drie dagen, we zijn onderweg naar Tissamaharama, laat Bandara 2 weten dat Bandara 1 hem heeft gebeld om te vertellen dat hij zo snel mogelijk volgt en dat hij hoopt ons de volgende ochtend op te halen. We bezoeken NP Yale, genieten van alle prachtige dieren in het park en van een nacht in het allermooiste hotel van deze reis.
Bij het ontbijt verschijnt Bandara 1, hij komt, zoals hij zegt: "de reis met ons afmaken". Zijn broer is inmiddels ontwaakt, maar het is nog niet helemaal duidelijk hoe ernstig zijn verwondingen zijn. We zijn blij dat we hem zien en trekken nog vier fijne dagen met hem op. Op de dag dat we afscheid van hem nemen belt zijn schoonzus hem op dat zijn broer er helemaal bovenop gaat komen. Hij heeft geluk gehad.
Een half jaar na deze reis krijgen we een telefoontje, een kennis van ons uit Nederland is overleden nadat hij is aangereden door een bus in Colombo. Hij heeft zes weken in coma gelegen. We zijn in gedachten weer terug op Sri Lanka, één van de mooiste eilanden die ik ooit bezocht heb, maar wat zou het fijn zijn als die busmaatschappijen van systeem veranderen, zodat de chauffeurs zich niet als idioten op de weg moeten gedragen.
Site Buitenlandse Zaken Rijksoverheid NL augustus 2013: verkeer in Sri Lanka is zeer onveilig. U wordt aangeraden bij reizen binnen Sri Lanka gebruik te maken van auto of minibus (beide met chauffeur, via bonafide reisbureaus of hoteltaxi), en openbaar vervoer per bus te vermijden.
Foto's
