Arak

Door: Pkoelewijn

Geplaatst op Oct 2, 2010

In deze gezellige oktobermaand die door de Redactie met het thema "eten" is bestempeld, moet ik dan maar eens mijn verhaal kwijt over arak, de alcoholische vernapering van Sri Lanka.
Arak is een ongekleurde drank die ongeveer 35 % alcohol bevat. De drank is een destillaat van gefermenteerde "toddy" , een vloeistof die van bepaalde palmbomen wordt afgetapt.
Volgens welingelichte kringen zou dat aftappen in de omgeving van ons hotel Eden (ja, met die appel als logo) in Beruwela tweemaal per dag plaatsvinden. We zijn een keer vlak na zonsopgang (06:30 uur) en een keer vlak voor zonsondergang (18:30 uur) in de omgeving van ons hotel gaan rondwandelen, maar we hebben nooit een tapper bij die palmbomen gezien.
Wel werd in de tuin van ons hotel op een zekere middag toddy getapt ten behoeve van een groep Engelse reisagenten, maar volgens J. was dit boerenbedrog omdat zij gezien had dat de emmer waarmee de tapper de boom inklom al vol zat.

Onze eerst arak consumeerden wij in ons hoekhuisje in hotel Sigirya Village. Het had de hele dag geplensd van de regen; de foto's hadden we vanonder de paraplu moeten maken en bij elke stap die we deden waren we weggezogen in de rode modder. We besloten daarom om het maar eens binnenshuis gezellig te maken met de televisie en de inhoud van de minibar die vol bleek te zitten met kleine flesjes van een waterige vloeistof die ons van binnenuit leek te verwarmen. Bovendien begrepen we na een flesje of 4 ook veel beter wat er zich op die tv afspeelde. Het was een oude zwart-wit film met Gary Grant, nagesynchroniseerd in een voor ons onbegrijpelijke taal waarvan we vermoedden dat het Singalees was.

De volgende arak dronken we in het gezelschap van onze chauffeur/gids Harold in het verduisterde dorpje Giritale. Hij had ons uitgenodigd voor een aperitiefje , dus haalde hij ons rond 19 uur op van ons hotel Deer Park (4 sterren) en bracht ons naar het bevriende Hotel the Village (1 ster) waar we die middag ook al geluncht hadden. Daar stond de vriend en collega van Harold ons op te wachten. Beiden hadden hun deftige chauffeurskleding (donkere pantalon en wit overhemd) verruild voor hun vrijetijdskloffie: sarong en shirt. De plastic stoelen en de ronde tafel werden klaargezet op het parkeerterrein voor het terras van het restaurant en bij het licht van een kaars werd binnen een uur de door Harold meegebrachte liter arak, verdund met wat sodawater, soldaat gemaakt. Die kaars brandde niet om de romantiek te verhogen, maar omdat de elctriciteit in het hele dorp was uitgevallen. Harold's Engels was toch al niet zo goed te verstaan geweest, vanwege het ontbreken van wat voortanden, maar hij stootte inmiddels praktisch onverstaanbare klanken uit.

Enfin, toen de fles leeg was, werd er besloten dat we eerst iets gingen eten. Wij aten op het terras (nog steeds bij het licht van een kaars) en Harold plus vriend aten ergens achter in het restaurant met andere collega's.
Na het diner bracht Harold ons weer terug naar ons hotel. Hij was nog steeds tamelijk aangeschoten en we stonden duizend angsten uit terwijl hij , al slingerend over de weg, de auto min of meer in de richting van ons hotel reed. Gelukkig bleek bij aankomst dat rond en in ons hotel de lichten allemaal vrolijk brandden op de electriciteit van een generator.
Al met al een leerzame avond: viersterrenhotels hebben generators en arak drink je met sodawater. We hebben de rest van onze rondreis veel nut gehad van deze nieuw-opgedane kennis.