Over de rivier de Hunza was een touwbrug van ongeveer 40 meter gespannen met elke 50 tot 100 cm een ruwe houten balk waar je je voet op kon zetten. Beneden een razende bruine kolkende rivier en ernaast een oude kapotte touwbrug. Spanning in mijn keel. Toch naar de overkant. Dit moet je toch ervaren heben. Aan de overkant kwam deze vrouw aanlopen. Vrolijk lachend met een voorraad hooi op haar rug. Zij stapte de "brug" op en rende (echt waar) over de houten blokken naar de overkant. Halverwege draaide ze zich om en zwaaide. Wij bleven met nog trillende benen achter.