Tijdens een verblijf in de onmetelijke woestijn in Oman, de Wahiba Sands, is het heel bijzonder om met een local op pad te gaan. Wij maakten een avontuurlijke tocht per 4x4 met een lokale gids, die ons ook meenam naar zijn huis, een tent op een van de zandduinen, waar we, zittend op een kleed, thee en appel kregen. Onze zoon keek zijn ogen uit: wat is het mooi om te zien hoe de mensen hier leven.
Terug bij ons eigen tentenkamp zien we deze dame zitten en kopen we een paar zelfgemaakte armbandjes bij haar. Onze zoon vindt het prachtig, en doet de hele reis het armbandje niet meer af.
De dame is heel vriendelijk en draagt een zogenaamd 'snavelmasker'. Dit masker wordt in Oman door de bedoeïenen vrouwen gedragen en door hen zelf gemaakt.
Oorspronkelijk was dit masker bedoeld tegen de warmte en het zand, nu wordt het met trots gedragen door vrouwen vanaf hun pubertijd. Ze ontwerpen de maskers zelf, zodat deze goed aansluit op het gezicht. Het masker wordt niet gezien als een symbool van onderdrukking, integendeel: het toont aan dat een meisje klaar is voor de stap naar volwassenheid. Op internet lees ik dat de bedoeïenenmeisjes dan ook vol verlangen uitkijken naar het moment waarop ze hun eigen masker krijgen.

Van internet:
Omani burqa

De Omaanse vrouwen naaien hun maskers zelf. Ze gebruiken hiervoor een papiersoort dat aanvoelt als leder. Het gezichtsmasker komt voor in diverse vormen, maar vertrekt steeds van dezelfde basis. Het bedekt traditioneel een stuk van het voorhoofd en heeft een stoffen lijntje dat over de neus loopt. Het onderste deel van het gezicht, van de mond tot aan de kin, zit deels of volledig verstopt achter het masker.

Binnen de gewoontes van hun stam krijgen de vrouwen de vrijheid om hun eigen masker te ontwerpen. Zo kunnen ze ervoor kiezen om enkel de ogen onbedekt te laten. Het masker wordt op zo’n manier uitgesneden dat het precies de vorm van de ogen volgt. Andere meisjes willen ook hun kaaklijn of jukbeenderen benadrukken, hun masker bestaat dan uit grote uitsnijdingen die de contouren van hun gezicht omlijsten. Op die manier worden de gezichtsmaskers soms gebruikt als verleidingstechniek.

De stijl en de kleur van de Omaanse boerka hangt af van plaats tot plaats. In de noordelijke regio’s van Oman zoals Al Buraymi en Musandam dragen de bedoeïenenvrouwen dunne, goudkleurige gezichtsmaskers. Ook in de Ash Sharqiya regio en de Wahiba Sands woestijn vinden we maskers met een gouden schijn, maar dan vervaardigd uit dikker materiaal. Hier zijn de boerka’s niet plat, zoals in het noorden, en krijgen we een soort snavel in het midden.