Tourist Trail - deel 2

Door: MaartenK

Geplaatst op Aug 14, 2012

Na Khiva kom ik in Bukhara en Samarqand helemaal op de tourist trail. Deze plaatsen liggen een stuk dichter bij Tashkent en krijgen daardoor al langer toeristen en zijn er ook beter op uitgerust.

Bukhara
Bukhara is in tegenstelling tot de toeristische ommuurde stad van Khiva niet alleen een museum, maar ook thuis voor velen. Dat maakt echter niet dat de terrassen niet wegkomen met hoge prijzen en slechte service. Jammer! Alberto en ik weigeren daarom fooi te geven na belachelijke bediening op het meest centrale terras. Als we vervolgens een ronde door de stad maken duurt het niet lang voor de zon ondergaat en de meeste 'sights' sluiten. We sluipen met de schoonmakers mee de Kallon moskee in, dat plaats biedt aan 10,000 mensen om tegelijkertijd te kunnen bidden. Het is een heel indrukwekkend moment om in de volstrekte stilte hier te kunnen zijn in deze grote ruimte uit de zestiende eeuw, met zicht op de 47 meter hoge minaret uit de twaalfde eeuw die zo indrukwekkend is dat Chengis Kahn besloot dat deze gespaard moest worden van vernieling. Hier ontmoeten Alberto en ik Martin, een 26-jarige Oostenrijker die zijn reis begon in Istanbul en in acht maanden tijd via o.a. Iran, Turkmenistan en veel andere landen naar India reist. We gaan samen naar een prachtig dakterras en drinken bier. Martin vertelt over zijn belevenissen in Iran, waar hij o.a. met een lokaal meisje heeft gedate, met toestemming van haar ouders en zelfs met haar heeft gezoend (maar daar wisten haar ouders niets van). Heel bijzonder om te horen hoe dat gaat en heel inspirerend om iemand te ontmoeten die zich op een mooie manier onderdompelt in de cultuur van de plaatsen waar hij komt.

Samarqand
Als ik uit de trein van Bukhara naar Samarqand stap vraag ik de toerist die voor me zat of hij een taxi wil delen richting stad. Hij heet Johannes, is Duits en blijk te reizen met zijn vrouw Fabienne en een Francaise, Justine. We pakken samen een minibusje (marshrutka: de lokale vorm van stadsbussen) naar de Registan en ondertussen raken we aan de praat. Johannes en Fabiënne zijn 26 jaar, in juni getrouwd en reizen nu een jaar door Azië. Justine is 33 en reist met hen mee sinds ze samen via Couchsurfing bij een kerel in Tashkent logeerden en gaat na Oezbekistan twee weken trekking doen in Kirgizië.

Ik ga met hen mee naar de backpackerhostel 'Bahodir' en voor ik het weet delen we met zijn vieren een kamer. Wow, dit had ik vanochtend niet kunnen verwachten! Het is heerlijk om met dit relaxede, lieve en geestige drietal op te trekken en de hostel is prachtig: de kamers zijn niet veel, maar de halfoverdekte tuin met druiven over binnenplaats is prachtig en je krijgt zoveel gratis thee, honing, koekjes en watermeloen als je maar wilt. Hier komen backpackers uit de hele wereld samen. Ook is het een favoriete bestemming van hen die hele verre reizen maken: natuurlijk de Mongol Rally teams weer (zie vorige blog) maar ook bijvoorbeeld Mark die van London naar Hongkong fietst, diverse motorrijders/rijdsters die van Europa naar ver in Azië of Australië/Nieuw Zeeland onderweg zijn (of andersom) en de wereldreizigers met openbaar vervoer. En natuurlijk de eenlingen/stelletjes en kleine groepjes die voor een paar weken door de regio reizen. Je kan met iedereen een praatje aanknopen: 'Where are you from?' en 'What's your itinerary?' Veel gaat natuurlijk over reizen (welke grensovergangen zijn open, wat heb jij voor je visum betaald en oorlogsverhalen van vorige reizen), maar veel gesprekken gaan vandaar ook verder: politiek, de wereldeconomie, maar natuurlijk ook over de Olympische Spelen die hier anders ongemerkt voorbij zouden gaan.

Samarqand is fantastisch!!! De Registan is het belangrijkste punt voor toeristen en wow!! Hier staan drie Medressa's (scholen waar zowel de heilige Koran als wetenschap werden onderwezen) die elkaar naar de troon stoten wat betreft pracht en praal. De blauwe tegeltjes moeten niet aan te slepen zijn geweest! We worden met z'n vieren rondgeleid door een meisje die (met flink accent) goed Engels spreekt en echt interessante uitleg heeft over de gebouwen, geschiedenis en symboliek van de overal aanwezige versieringen.

Een ander voordeel van een backpacker-hangout is dat je tips krijgt. Dankzij wat Fransen lopen we via de lokale begraafplaats naar de 'Avenue of Mausoleums' en voorkomen daarmee dat we wéér vermoeiend moeten afdingen op de toegangsprijs. Hier staan op een rij mausolea voor zeer-welgestelden, die qua pacht en praal niets onderdoen voor de oude moskeeën en medressa's in de stad. Hier komen natuurlijk ook toeristen, maar op zondagmiddag is het ook de plek waar lokale oude mannen (in traditionele outfit) komen om hun wandeling langs de mausolea te maken en daarmee een diep voelbare rust verspreiden.

Na shoppen op de markt keren we terug in Bahodir. Het is jammer dat ik hier morgenochtend alweer vertrekken moet vanwege een vlucht naar Almaty. Ik mis daardoor de wedstrijd jeu de boules die één van de Franse wereldreizigers hier organiseert (die dus met 5kg aan Petenque-ballen in zijn backpack reist) en ga ook de heerlijke sfeer hier missen...