Opnieuw verscholen in het struikgewas, wachtend op een voorbijkomende tijger, op de oever. Zouden we nu eindelijk een tijger gaan zien. de spanning was voelbaar en geconcentreerd speurden we de rivier af. Nog geen spoor van een tijger. Toen opeens een luid getoeter, gevolgd door luid krakende takken. De stilte was verdwenen. Aan de overkant van de rivier bewoog ineens alles. Takken vlogen door de lucht, bomen gingen tegen de vlakte. Olifanten. En niet een of een paar, maar een enorme groep kwam de over af om te drinken. En alles wat in de weg stond=, moest tegen de vlakte. En werd pas rustig toen ca. 25 olifanten op 30 meter afstand aan de overkant van de rivier stonden te drinken. Op dat moment konden we ook weer rustig ademhalen......en ons fotootje schieten.