Tijdens het beklimmen van de Sarangkot liepen we langs prachtige ateliers. Helaas had ik mijn tas halverwege laten staan bij onze dochter en had geen geld bij. Heel de weg naar boven bedacht hoe ik toch zo'n mooi plaid kon kopen. Op de terug weg geprobeerd te vragen of ik een plaid kon kopen, terwijl mijn geld halverwege het pad stond. Maar het was geen probleem zei onze verkoopster. Ze wuifde ons naar buiten en schreeuwde heel hard naar iemand. Om de hoek kwam dit schattige jongetje op zijn teenslippers (wij op bergschoenen). Hij moest met ons mee naar beneden om het geld op te halen, maar halverwege begon hij steeds langzamer te lopen en kregen wij het idee dat hij niet verder mocht. Mijn man is snel heen en weer gelopen terwijl ik bij hem bleef zitten. Toen hij het geld in zijn handjes had rende hij weg zo snel als hij kon.