Lijkverbrandingen vinden in Nepal meestal plaats naast de rivier. Nepal heeft wel 6000 riviertjes, allen komen uiteindelijk uit in de heilige rivier de Ganges.
Als de dode op de houtstapel ligt wordt de wikkeldoek ervan af gehaald en in de rivier gegooid. De mannen van de familie, lopen voor de 2e keer om het lichaam met een fosfortablet. Deze wordt in de mond gelegd, omdat voor de Hindi de mond de plek is die het leven bepaalt. De fosfortablet wordt in brand gestoken met een pluk hooi dat eerst rond het lichaam wordt gedragen (dat is dus de 3e keer dat er rond het lichaam wordt gegaan). Het lichaam wordt bedekt met hooi. Als het lichaam verbrand is worden de hout- en asresten in de rivier gegooid. De familie kan ook de asresten verzamelen en in de grond begraven.
Bij de verbranding zelf mogen alleen mannen aanwezig zijn. Dit omdat het wel eens gebeurd is dat vrouwen zich op de brandstapel wierpen om tezamen met hun echtgenoot te verbranden. De vrouwen en overige familieleden mogen van een afstand toekijken. Verdriet is er niet omdat de overledene in een volgend leven op een hoger niveau terugkeert.