Hij is te vuil om aan te raken. Het schoffie bij de tempel in Kathmandu. Met z'n overgrote broek en besmeurde vest. Het vuil loopt van top tot teen. Hij staat als verlamd voor me en vraagt zich af wat ik doe. Z'n koekjes geknepen in zijn handen. Ik neem ze hem niet af. Zijn ogen stralen. Ik zie trots in zijn strakke blik. Het maakt hem niet uit hoe hij eruit ziet. Kind van de straat. Zo graag had ik hem even gepakt en geknuffeld.