Deze, zo op het oog eenvoudige foto heeft me heel wat zweetdruppels gebracht. Alle ingrediënten voor mijn 'ideale foto' waren aanwezig: de prachtige witte stupa van Bouddhanath, een vriendelijke goedlachse monnik en ideale lichtomstandigheden (laat in de middag). De compositie en beeldopbouw had ik ook al in gedachten. Nu alleen nog maar even de foto maken … Pfffffff, het heeft me een half uur en enkele tientallen opnames 'gekost' om tot het gewenste resultaat te komen.

Wat maakte deze foto tot een ware fotografische uitdaging?

Laat ik beginnen met de compositie en beeldopbouw. Mijn doel was de monnik in het front van de stupa door het beeld te laten lopen. De monnik liep de kora (een soort 'rondje om de kerk' …) rond de stupa. Aangezien het vaak om vele, zo niet tientallen rondes gaat, hoefde ik alleen maar een strategisch plekje te zoeken, waarvandaan ik de ideale compositie en lichtval kon bepalen. Ik had al berekend dat één ronde ongeveer drie minuten zou duren. Probleem was wel, dat hij niet de enige bezoeker was die hier rondliep. Het is er over het algemeen vrij druk met toeristen, die dan, net op het moment dat de monnik weer langs kwam, pontificaal 'in beeld' liepen. Dat gebeurde een paar keer. Geen nood, want na drie minuten zou hij toch weer komen … Na een paar rondjes deed zich het volgende 'probleem' voor: de monnik had mij in de gaten gekregen en telkens als hij passeerde, begon hij joviaal en uitbundig naar me te zwaaien. Erg aardig natuurlijk, maar dat was eigenlijk niet de bedoeling ;-)

Dan de fototechnische problemen. Zoals je kunt zien is de stupa helder wit en in combinatie met het felle zonlicht was het moeilijk de juiste belichting in te stellen. De pij van de monnik was donker rood. Kortom, ik heb heel wat opnames moeten maken, die of te onderbelicht of te overbelicht waren. Scherp stellen op de monnik was ook best lastig omdat de beste man de sokken er flink in had. 'Pannen' (meetrekken van de camera) was niet ideaal vanwege de kans op bewegingsonscherpte van de achtergrond. Na vele pogingen is het dan uiteindelijk gelukt de voor mij 'ideale foto' te maken.

Tja, het leven van een reisfotograaf gaat niet altijd over rozen …