Trektocht naar heilige meren
Goisankund meren
Nepal
Sgtravel
Trektocht naar heilige meren
Na een goede nachtrust vertrek ik samen met mijn gids Bashu, vanuit het guesthouse in Bamboo. Een kleine nederzetting gelegen in de Langtang vallei, hier hebben we al het klooster in Kyanjin gompa bezocht en de Kyanjin Ri(4773m) beklommen. Hier hadden we een schitterend uitzicht over de vallei en de Himalaya pieken, die reiken tot in Tibet.
Vandaag nemen we de afslag naar Laurebina richting de heilige meren van Gosiankund, ook wel de woonkamer van de Shiva genoemd.
Deze Hindoe god heeft de meren gecreëerd toen hij met zijn drietand een gat kliefde in één van de gletsjers, om zo zijn dorst te stillen. Vele pelgrims komen hier dan ook in het heilige water baden tijdens het Janai Purnima festival, welke eind augustus word gehouden. Ik ben hier half november en het is rustig op het pad naar Thulo Syabru(2260m), dat zich door de rododendrons naar boven slingert. Thulo Syabru is een mooi dorpje met rijkversierde ramen en een mooi uitzicht over de vallei, we besluiten hier te blijven voor de nacht. De volgende ochtend bezoeken we eerst het oude klooster voor we onze weg vervolgen naar Laurebina. Van hieruit zijn er drie wegen naar boven en besluiten de kortste en meest directe route te nemen.
Het weer is grauw en bewolkt, het duurt dan ook niet lang voor ik het eerste sneeuwvlokje zie vallen. We lopen over een smal pad door weilanden en komen geen mens tegen, het uitzicht is ook verdwenen en de sneeuwvlokjes beginnen zich al snel te vermenigvuldigen. Voor we het weten zitten we in een heuse sneeuwstorm, waarbij het zicht is verminderd tot 10 meter. Het duurt dan ook niet lang voordat het toch al kleine pad is onder gesneeuwd, we lopen dan ook op gevoel verder. Voor mijn gids is het ook de eerste keer dat hij deze route neemt en weet dat er tot aan Laurebina(ruim 2 uur verder) geen dorp of accommodatie op de kaart staat aangegeven.
Na zo’n twintig minuten verschijnt uit het niets een klein houten huisje, gelukkig is de vrouw des huizes thuis en mogen we binnen schuilen voor het weer. Zoals dat gaat met de Nepalese gastvrijheid word ons gelijk een kopje thee aangeboden, welke we natuurlijk niet afslaan. Een uur later word het wat lichter buiten en stopt het met sneeuwen, na de vrouw uitgebreid te hebben bedankt vervolgen we onze weg.
Het pad is nog steeds bedekt met een laag sneeuw, maar gelukkig weet Bashu met zijn ervaring welke richting we uit moeten. Het duurt dan ook niet lang voor we op het hoofd pad richting de meren lopen. Van het schitterende uitzicht is door de bewolking nog niets te zien, we zijn dan ook blij als we de eerst accommodatie zien verschijnen bij Laurebina.
De volgende ochtend is het volledig opgeklaard en zie ik één van de mooiste panorama’s die ik in de Himalaya heb mogen aanschouwen. De beste plek om dit te zien is een uitzichtpunt op 45 minuten lopen van de accommodatie, een stoepa met gebedsvlaggetjes markeert dit punt. Het pad richting de meren gaat hier vrij steil omhoog en door de sneeuw is dit vrij zwaar, maar door het schitterende uitzicht neem ik dat voor lief.
Het brede pad word met de minuut smaller en loopt langs diepe afgronden, rustig lopen is hier dan ook een must. Al gaat dat ook al een beetje vanzelf, we lopen inmiddels al op ruim 4100 meter als het eerst meer tevoorschijn komt Saraswati lake. Het tweede meer volgt al snel Bhairav lake, van hier uit is het nog een half uur lopen over een pad dat geleidelijk steeds hoger gaat.
Gosainkund lake gelegen op ruim 4400 meter hoogte is een magische plek. Niet alleen voor de hindoes maar ook voor boeddhisten is dit een heilige plek, welke de oevers van het meer hebben bedekt met steenmannetjes en gebedsvlaggen. Door dat ik laat in het seizoen ben zijn de accommodaties gesloten en ligt de tempel er verlaten bij in een landschap van sneeuw en ijs. We besluiten een rondje om het meer te lopen, iets wat vele pelgrims voor mij ook hebben gedaan. Dit bied mooie uitzichten met bijbehorende fotomomenten, al moeten we wel goed opletten waar we lopen. Het meer is halfbevroren en bedekt met een laagje sneeuw net als de oevers, waardoor het moeilijk is te zien waar het ene begint en het andere eindigt. Na de lunch die we zelf hadden meegenomen, lopen we weer rustig terug naar Laurebina waar we aan het eind van de middag weer aankomen.
De laatste dag van de trekking begint vroeg in de ochtend, vandaag lopen we helemaal terug naar het startpunt Dhunche zo’n 2000 meter lager!! Ondanks dat het pad alleen maar naar beneden gaat, doen we rustig aan. Het is ruim 7 uur lopen en omdat je constant aan het afremmen bent, is dit zeer belastend voor je benen (verstandige mensen doen hier twee dagen over). Het uitzicht is er niet minder om en geniet ik nog van de Himalaya pieken die hier ruim 7000 meter hoog zijn. Rond het middaguur komen we aan in Sing gompa(3.300m) dat bekend is om zijn mooie klooster, helaas is deze gesloten en vervolgen we na de lunch onze weg naar beneden. Het kale landschap heeft inmiddels plaats gemaakt voor naaldbomen en kijk ik nog even om richting de besneeuwde bergtoppen, voor ze aan de horizon verdwijnen. Aan het eind van de middag komen we aan in Dhunche, een klein dorp gelegen langs de hoofdweg richting Kathmandu. Op het terras van een Guesthouse kijk ik terug op een mooie wandeling van 8 dagen in een rustige uithoek van Nepal!!
In april 2015 is de hoofdweg naar Langtang grotendeels verwoest door de aardbeving en zijn vele dorpjes in de Langtang vallei verwoest door een aardverschuiving. De route in dit blog is net buiten de vallei en moet weer bereikbaar zijn voor wandelaars.
Foto's
