Het Shwedagon, de plaats om byzondere figuren te onmoeten. Bijvoorbeeld deze monnik. Hij zat heel rustig op zijn gemak in het bijna duister, de zon was al bijna onder, te bidden en prvelen. Hij bleef ook constant met zijn kralensnoer te spelen. Die heeft een bepaalde betekenis en is van een speciale houtssoort gemaakt die afgestemd is op zijn geboortedag. Toen we in zijn buurt kwamen was het net of hij tot bezinning kwam en begon tegen ons te praten. Het was echt steenkool engels en hij was daardoor moeilijk te verstaan. Maar hoe langer we met hem aan het praten hoe nieuwsgieriger je dan word. Je durft het niet goed maar dan vraag je je af, wat heeft deze man allemaal meegemaakt, wat hebben zijn ogen door de jaren heen allemaal gezien. Hij heeft denk ik toch verschillende wisselingen van het regime meegemaakt. Het blijft voor ons nog steeds een brandende vraag en hij zal het nu niet meer kunnen vertellen. We zullen hem nooit meer zien vermoed ik zomaar.