WRONG SEAT ! ! !
Yangon
Myanmar
Ciske
WRONG SEAT ! ! !
Na het ontbijt regelen we een taxi die ons de hele dag de omgeving zal laten zien. Eerst willen we naar Kyauktan 'n eilandje in de rivier waar het vol staat met boedistische bouwwerken. Omdat het zondag is zijn er dus héél véél dagjesmensen en wij met nog 2 blanken dus ook een attractie. Na de lunch gaan we naar het stadspark waar een hoge uitkijktoren staat die we beklimmen en door het park verspreid staan huisjes / hutten nagebouwd van minderheden die in Myanmar leven. Dan gaan we naar Botataung Paya , daar is alles van bladgoud zelfs de plafonds , je waant je in een gouden kooi.
's Avonds laten we ons naar China town brengen waar het heel druk is maar wel gezellig want morgen is het chinees nieuwjaar. We eten heerlijk op straat van de bbq.
Vandaag is onze laatste dag in Yangon want vanmiddag om 15.00 uur vertrekt onze trein richting mandalay daarom gaan we vanmorgen naar de Shwedagon Paya. Het is een enorm complex en iedere inwoner van Myanmar wil er een keer in z'n leven geweest zijn en heel veel zijn er vandaag want het is chinees nieuwjaar dus veel mensen hebben 'n dagje vrij. We kijken onze ogen uit en als we ergens gaan zitten komt er een oude man naast me zitten die vraagt op welke dag ik geboren ben. Hij vertelt dan dat mijn teken 'n tijger is en legt ons dan de gebruiken uit. We gaan naar het beeld van de tijger waar ik 3 bekertjes water overheen giet en daarna 3 bekertjes over boedha . We zullen in de toekomst verder leven in goede gezondheid en succes voor de hele familie , dat is toch weer mooi meegenomen ! !
Ruim op tijd zijn we op het station en als de trein binnen loopt gaan we op zoek naar de sleeper die we geboekt hebben want we zullen 17 uur moeten treinen. We lezen op ons ticket dat we wagon 1 moeten hebben maar dat is geen sleeper , en toch wordt ons gezegd dat we goed zitten. We hebben " upperclass " , en ik denk dat dit 50 jaar geleden best upperclass geweest is maar daar is nu weinig van over. Het zijn grote ijzeren stoelen die als je geluk hebt achterover kunnen [ die van ons dus niet ] de zitting is helemaal doorgezakt en de veren steken door de bekleding.....maar we zitten. Met horten en stoten zet de trein zich in beweging en we worden helemaal door elkaar geschud. Mijn man Hans zegt nog "als we eenmaal vaart hebben zal dat geschud wel minder zijn " maar de vaart wil er niet inkomen. Na 2 uur komt er iemand de kaartjes controleren "wrong seat " is de conclusie we moeten toch de sleeper hebben. Maar we kunnen nu niet verhuizen want door de trein is geen optie , we moeten wachten tot we op een station zijn dan zal iemand ons komen helpen en zullen we de trein uit moeten en 'n stuk verderop er weer in.
Gelukkig want ik weet niet of ik het hier 17 uur vol houd. Maar bij het volgende station is het helpende handje verdwenen. Wat doen we ...uitstappen ?? Maar voor we besloten hebben zet de trein zich alweer in beweging sh.....!!! We proberen wat te slapen maar constant lopen er verkopers met vanalles en nog wat te schreeuwen door de trein. Als we 's nachts op een station stoppen komen er weer nieuwe mensen onze coupe in en wat blijkt wij zitten op hun stoelen zeggen ze. Er wordt een conducteur bijgehaald " wrong seat " krijgen we weer te horen en ineens is daar dat ventje dat ons vanmiddag al zei dat we verkeerd zaten , alleen zitten we nu goed { zegt hij }. Andere mensen worden verplaatst zodat de nieuwe toch nog een zitplaats hebben en wij kunnen blijven zitten en het ventje vertrekt weer..... We weten het niet maar we verdenken hem en z'n metgezel ervan dat zij gebruik gemaakt hebben van onze sleeper . Dat hebben ze slim bekeken zegt Hans.
Om 8.00 uur 's morgens rijden we het station van Mandalay binnen , we zijn doodmoe en verkleumd van de kou en als er dan ook nog een muis door de coupe loopt heb ik het helemaal gehad.
Als we in het hotel aankomen is onze kamer nog niet klaar maar volgens mij hebben ze medelijden met ons want we krijgen ontbijt in 'n noodkamer waar we ook 'n paar uur kunnen slapen en ons opfrissen , hier maken we dankbaar gebruik van.
Na deze reis zullen we in de toekomst elke reis 'n peuleschilletje vinden en de song van Robbie Williams " road to mandalay "
heeft voor ons een bijzondere betekenis gekregen.
Foto's
