Een van de mooie dingen van reizen vind ik het contact met de lokale bevolking.
En zeker wanneer ze net zo geïnteresseerd zijn in jou als jij in hun.

Tijdens onze motortocht door de bergen rondom Hsipaw hebben we 5 bergdorpjes aan gedaan, waarvan we er in 4 geen andere toerist zijn tegen gekomen.
Overal werden we hartelijk ontvangen en twee keer zijn we zelfs binnen gevraagd voor een kopje thee.

Het Palaung omaatje op de foto is de moeder van de man die ons binnen vroeg.
Wat een lief mens was dat. Ze bleef ons maar aanraken en praatte voluit. Dat wij constant beleefd lieten merken dat we haar niet begrepen (taal), deerde haar niet. Hele verhalen vertelde ze.

Zo jammer dat we geen idee hadden waar ze het over had.