Op de laatste dag van onze motorbike trekking in de bergen van Birma hebben we de motorbikes aan de kant gezet en zijn we onze gids gevolgd de berg op. Op bijna 2000 meter hoogte, zonder weg die ernaartoe leidt, vonden we het dorpje wat we zochten. Een dorpje van het Nepali volk, waarvan een deel in de jaren 50 uit Nepal naar Birma is gevlucht.

Ze staan erom bekend dat ze de hoogte opzoeken, vandaar ook de locatie van het dorp. Van alle dorpen die we hebben gezien was dit de meest armoedige, maar wel erg sfeervol. Meubels waren er niet, enkel een paar hele lage bankjes gemaakt van hetzelfde klei als de vloer. Koken in een gat in de grond. Het stelde allemaal weinig voor. Maar juist dat maakte het zo aantrekkelijk en bijzonder. De Nepali hier leven voornamelijk van de productie van boter.

We schrokken ook wel even toen we de wc zagen. Een gat in de grond, bedekt met ruwe boomstammen waartussen een natuurlijke kier zat. Er stonden nog net een paar muurtjes met een dakje omheen.

Op de foto staat de moeder van het gezin waar we thee dronken.
Erg authentiek.