Kalaw

Door: Syllie

Geplaatst op Mar 21, 2010

Syl, 19 februari 2010
Birma , Kalaw 36°

Hoog in de bergen
Vanuit een obscuur internetcafeetje in Kalaw doe ik weer even verslag van mijn belevenissen. Hier is ineens waarbenjij.nu geblokkeerd door de regering en nu zit ik via allerlei omwegen toch waar ik zijn moet. En nu maar hopen dat de stroom niet uitvalt, want dat lijkt hier nog meer schering en inslag dan we eerder al hebben gehad. Gisteren zijn we om 7.20 vertrokken uit Bagan voor de rit van 275 km waar we een hele dag over zouden doen... Na een uur of 2 een coffeemix-stop. Nog geen half uur in de bus komen we langs een lokale markt en daar zijn we uitgestapt om eindeloos rond te kijken. Geweldig! Hoe dat er allemaal weer aan toe ging. Hilarische taferelen door de gemaakte foto's te laten zien aan de fotomodellen. De halve markt wilde op de foto. Minder leuk was de manier waarop geiten vanaf de grond met drie aan elkaar gebonden poten boven op een op het dak van een pick up truck staande man werden gegooid, waarna ze daar zo'n beetje werden opgestapeld, luid gillend en blatend. Heel zielig. Maar ja, dat gaat zo in deze landen. We hadden echt tijd tekort want zo'n authentieke markt zie je niet vaak. Geluncht in een plaatsje waarvan ik de naam weer vergeten ben en vanaf dat moment ging de weg steeds meer de bergen in. De wegen zijn erbarmelijk slecht. Het is met recht ZZZOAB; Zeer zeer zéér open asfalt beton! Als je al asfalt hebt dan is dat hoogstens 1 auto breed, dus bij het passeren de berm in. Overal keien, stenen, en zand en omdat het hier sinds oktober al niet meer geregend heeft enorme stofwolken. Ik heb al veel slechte wegen gezien in het buitenland, maar dit slaat alles! Daarom doe je ook zo lang over die paar kilometer. Na de middagkoffiestop was het nog 58 km de bergen in en daar hebben we 2 1/2 uur over gedaan!!! Het was wel een prachtige rit, met mooi uitzicht en vreselijk arme dorpjes onderweg. Er wordt wel veel aan de weg gewerkt, maar alles gaat met de hand, al hebben ze soms een wals. We hebben het hele proces gezien onderweg. Ergens waren ze grote stenen aan het hakken, de vrouwen hakten die in kleinere brokken en een soort van apparaat maakte die stukken weer wat kleiner. Die stenen worden gewoon ergens langs de weg gedumpt, platgewalst en in een ton wordt teer vloeibaar gestookt, wat dan met een gieter ober de stenen wordt gegoten... Er zit totaal geen logica in, dan heb je weer een stuk asfalt, even verderop zand/stenenweg, dan weer een stuk asfalt waar ze bezig zijn de boel te verbreden en dan weer helemaal niks. Vreemde gang van zaken! Maar goed, dit mysterie heeft ons dus de hele dag bezig gehouden... Aangekomen in Kalaw, dat op 1320 m. boven zeeniveau ligt, rond een uur of half zes, blijken we in het New Shine hotel te zitten. Helaas weinig “new”, laat staan "shine". Het is een gebouw van 60 jaar oud of zo en sindsdien is er (op het oog) ook niks meer mee gedaan. Mijn kamer ligt naast de voordeur, en het feit dat ik er alleen met slippers aan ga douchen, zegt wel genoeg denk ik. In mijn kamer hoor ik alles wat er in de lobby en op straat gebeurt. Wat een contrast met de afgelopen dagen! Maar twee nachten komen we wel weer door. Het is hier aanzienlijk frisser, ik had zelfs mijn fleecetrui aan toen we naar het restaurant liepen! We zijn gaan eten bij de 7 zusters, waarvan er nu nog 6 zijn. Je eet dan in hun huis, dus allemaal kamers met gezellige foto's en schilderijen, lampjes etc, heel huiselijk. Erg goed gegeten ook. 's Avonds met oordoppen in toch nog wel gelukt om te slapen...