Myanmar 5 Bagan

Door: Renie

Geplaatst op Nov 2, 2010

14 juli
We bereiden ons voor op een lange tocht naar Bagan van 6 uur volgens Myo.
Voor we op pad gaan kopen we eerst nog een marionet en schaffen ons echte monnikenkleding aan. Voor meisjes een klein maatje en voor jongens (eventueel voor tafelkleed) een grote maat. In het begin komen we veel afgeladen busjes tegen. De mensen kijken allemaal heel vrolijk, ondanks het feit dat ze opgehoopt in een volgestouwde stinkende bus zitten. Op 2/3e van de afstand passeren we een stadje. Dat blijkt de eindbestemming te zijn voor de meeste bussen, want we komen letterlijk de rest van de rit nog maar 1 personenauto tegen. De weg is inderdaad stoffig en bezaaid met kuilen. We hebben een prima chauffeur, die er duidelijk zin in heeft. Met een eetpauze meegerekend doen we er inderdaad ongeveer 7 uur over om in het zonovergoten Bagan aan te komen. Het doet overweldigend aan. Zo veel tempels op zo’n klein stukje aarde.
’s Avonds eten we bij Ko Myo en Ma Swe. Het is leuk om te zien dat ze ons herkennen van 2 jaar terug. We doen de groeten van Ernst Jan en vragen naar het meisje, dat zo veel flessenopeners aan onze groep heeft verkocht.
De volgende avond is Phyo Phyo er. Ze is geen spat veranderd en heeft nog steeds een voetbalshirtje aan. Ze heeft haar bord rijst in no-time verorberd. Ze komt steeds meer los en wij ervaren hoe schrijnend de leefomstandigheden zijn waarin de mensen hier leven. Ze is een pienter meisje en weet van wanten. Ze is inmiddels 17 jaar en heeft thuis een grote verantwoordelijkheid. Haar vader heeft door de kelderende toeristenindustrie geen werk meer in het hotel en haar moeder is door medicijngebrek overleden. We spreken over haar toekomst en komen te weten dat studeren heel duur is. Om haar een beetje te steunen nemen we haar mee naar de markt. Ze mag schriften uitzoeken. Er wordt een weloverwogen beslissing genomen over de kwaliteit van het papier. Als we vragen of ze de schriften met een plaatje erop niet mooier vindt begint ze te glimmen. Ze vraagt of ze eventueel ook nog een pen mag kopen. Als ze hoort dat ze voor 10 dollar mag besteden komt er nog meer op de bestellijst. Ze komt tot 9 dollar en vraagt of ze die ene dollar los mag hebben. Morgen is het namelijk volle maan en gaat de familie naar het klooster. Voor het geld kan ze ananas en meloen kopen om te offeren. Dit is een goede daad voor haar familie! Tot slot geven we haar geld om haar fiets te laten repareren. We nemen een kijkje in haar huis, F. rookt een sigaar met haar opa, oma krijgt een foto van ons kleinkind en we nemen afscheid.
We eten heerlijk in ons restaurantje, al laat het wel gemengde gevoelens na als je weet dat er mensen in de omgeving alleen maar een bordje rijst hebben.