Muldir een heel bijzonder meisje!
West Mongolie
Mongolië
WKerkhof
Muldir een heel bijzonder meisje!
Na een lange rit komen we aan bij de Postman, de laatste stop voordat we de bergen in trekken naar het Altai gebergte. De Postman en zijn gezin zijn Kazakken en de vader heeft de taak om de permits te controleren van degene die doorreizen richting de grens van China en Rusland.Bij aankomst worden we, zoals we ondertussen gewend zijn hartelijk ontvangen met lekkere warme melkthee en koekjes.
Maar dit keer is toch heel anders dan andere keren, waar we normaal een enorme taalbarrière hebben is het hier gezellig. De jongste dochter van deze familie is echt het zonnetje in huis. Zodra we zitten komt er een fotoalbum tevoorschijn en komt ze gezellig naast ons zitten. Vol trots laat ze ons foto's zien van haar broers en zussen, haar kleine neefje en de bruiloft die ze niet lang geleden nog heeft meegemaakt. Ze heeft gelijk onze harten gestolen deze mooie, vrolijke en lieve meid! Haar naam is Muldir, wat vertaald uit het Kazaks Crystal Clear of kristalhelder betekend.
Muldir is een bijzonder kind, ze is de jongste in een gezin van 7 kinderen en doof-stom geboren. Dit is in een land als Mongolië een grote handicap. Maar van de handicap lijkt Muldir nog geen last te hebben, ze is super sociaal en vriendelijk. Het klikt tussen ons en al snel wijkt ze niet meer van mijn zijde. Ze helpt met me met de was, we spelen samen op de grond met een paar poppetjes, kleuren een kleurplaat, kijken samen hoe haar zussen hard aan het werk zijn buiten en ze mag een paar foto's met mijn camera maken en 's avond is ze niet van plan terug te gaan naar haar familie, maar wil ze samen met mij in bed kruipen (dat ging dan toch wel net iets te ver...) De paar gebaren die ik vroeger geleerd heb, blijken handig te zijn en ik kan haar redelijk volgen in wat ze bedoeld! We hebben een heerlijke middag samen.
De volgende ochtend vertrekken we vroeg om voor een paar dagen de het Altai gebergte in te gaan en Muldir ligt nog lekker te slapen, tot ziens zeggen is er dus helaas niet bij.
Als we terugkomen uit de bergen heeft ze me al snel in het vizier en krijg ik eerst een boze blik en een stout gebaar toegeworpen, maar al snel vliegt ze me in de armen en zijn we weer dikke vriendinnen! Met haar moeder en oudere zus maken we die middag een wandeling naar een waterval in de achtertuin, en hebben we weer een hele bijzondere middag. Zo speciaal om even deel te mogen zijn van deze liefdevolle familie!
Muldir is doof geboren en heeft ook problemen met haar gebit en zicht. In 2014 komt dokter Oliver bij de familie die zich het lot van de jonge Muldir (toen 5) erg aantrekt. Hij zoekt sponsoren en 2 jaar later komt hij in juni terug naar Mongolie om Muldir te helpen. Hij zorgt dat ze in het ziekenhuis van Ulaanbaatar compleet wordt onderzocht en voorzien van een gehoorapparaat en een brilletje. Maar daar blijft het niet bij, het fonds wat hij voor Muldir heeft opgericht moet haar ook helpen bij de ziekenhuis kosten die ze nog gaat krijgen in de toekomst en misschien nog belangrijker, bij haar opleiding.
Door een linkje wat ik toevallig tegen kwam op Facebook kwam ik het hele verhaal achter dit mooie mensje te weten en zag ook dat ze afgelopen september voor het eerst naar een dovenschool in Ölgii is geweest om hier te leren lezen en schrijven en de gebarentaal machtig te worden!
Wat een prachtig initiatief van deze fantastische dokter.
Afscheid nemen was moeilijk, haar ooit weer terugzien zit er waarschijnlijk niet in. Maar een paar kadootjes en een dikke knuffel doen wonderen. Vergeten doen we haar niet, ik heb haar echt in mijn hart gesloten en ik hoop dat het heel goed met haar zal gaan! Dat ze over een paar jaar nog steeds die spontane en lieve meid is die ik afgelopen zomer heb gezien, en nog net zo blij en zorgeloos over de Mongoolse vlaktes dartelt als in het jaar dat Oliver haar een beetje gehoor heeft gegeven!
De filmpjes die ik toevallig tegenkwam op internet over Muldir: https://www.chuffed.org/project/muldir
Foto's
