Ulaanbaatar omgeving
Mongolie zomer deel 3
Op ontdekkingstocht in zomers Magnifiek Mongolië, deel 3
Op een dag zijn we eerst zo’n circa 100 kilometer uit Ulanbataar gaan rijden, op weg naar Dugana Khad welke op circa 50 kilometer van de geplaveide weg is gelegen en alleen bereikbaar via autosporen van hen die er eerder geweest zijn. Onderweg tref je diverse steenhopen aan met daarop blauw kleurige vlaggen of delen daarvan met soms op die stenen geld gedrapeerd of andere cadeaus. Het is een gebedsplek aan de weg gelegen. De gelovigen stappen hier uit, lopen 3 maal kloksgewijs om de plek heen, bidden en doneren en gaan vervolgens hun weg. Dat doneren kan ook zijn een paar krukken omdat je deze niet meer nodig hebt na een (wonderbaarlijke) genezing.
De grote weg is een tweebaans weg, vaak heel erg rustig en aan de zijkanten van de weg ziet men van tijd tot tijd diverse herders, al rijdend op hun Prewalsky paarden. Indien je pech hebt of een overnachting zoekt dan kan je op deze Nomaden rekenen. Ook al hebben ze praktisch geen geld of plaats in hun Kerr (tent die men in circa 15 minuten kan afbreken en binnen een half uurweer kan opzetten in een andere grazige weide) er wordt altijd gedeeld met vreemdelingen, zowel met hun voedsel als met slaapplaatsen. Men schuift gewoon een beetje op in de tent.
Men maak geen onderscheid der seksen. Iedereen slaapt met elkaar in dezelfde tent, mannen of vrouwen. Zelf maken ze daar geen probleem van. Maar indien U dat wenst krijgt u natuurlijk uw eigen Kerr tent, dit indien dat voorhanden is.
Ik was dus op weg naar het tentenkamp Dugana Khad. Over een zeer hobbelig terrein ploegt onze Mercedes (geen 4 wheel drive) auto zijn weg.
Indien je bijvoorbeeld naar de WC moet, is er natuurlijk geen WC service onderweg te vinden. Om te laten horen dat je nu wel erg nodig moet, zeg je tegen de chauffeur: ik moet even de paarden zien en dan weet hij dat je in het vrije veld gewoon even moet gebruik maken van het toilet die er overigens niet is (zoals ook niet de paarden). Er is ruimte in overvloed, men kan kilometers ver kijken en dan ook zelf waarnemen of er wel of niet paarden te zien zijn. Een andere uitdrukking in Mongolië om naar het toilet te gaan: ik ga op zoek naar de Rozen, met de wetenschap dat je er geen rozen zal vinden. In het vrije veld doe je gewoon je behoefte - ins blaue hinein - en de Mongolen hebben daar geen problemen mee.
.Na aangehobbeld te hebben in de auto komen we uiteindelijk aan bij het Kerr dorp.
Zo’n 20 tenten staan in een vlak veld opgesteld nabij de keuken - en restaurant tent.
Het personeel van Dugana Khad staat al op ons te wachten en kort er na krijgen we onze Kerr (tent) aangewezen. In de tent staan 4 goede bedden (met matrassen en warme dekens) en tafeltje met een kan water en glazen er op, rondom en een potkachel (allesbrander) waarin snel droog hout wordt aangestoken om de temperatuur voor de koude komende nacht op te warmen. Buiten de tenten is een gebouwtje met toiletten en koude en warme douches.
Overdag leert men onder meer paardrijden, boogschieten of men kan in het ontspanningsgebouw diverse sporten beoefenen en / of kaarten, dit alles onder het nuttigen van bijvoorbeeld een lokale wodka of een kopje boterthee. Natuurlijk is er een restaurant tent waar regelmatig een entertainment show wordt gegeven bestaande uit folklore, typische zang (door middel van kop en keelstemmen), acrobaten, en waar goed gegeten en gedronken kan worden. Dugana Khad is gelegen in een onmetelijke groene grazige ruimte waar het voor de natuurvorsers perfect verblijven is. Vanuit Dugana Khad worden diverse trektochten en excursies aangeboden zoals een bezoek aan een lokale fabriek waar men geiten wollen artikelen maakt en verkoopt.
Einde September kan het in de ochtend al weer koud zijn want, al kan al rijp op het gras liggen. Maakt u geen zorgen, de potkachel in de tent maakt het binnen enkele minuten weer behaaglijk warm. Mijn medereizigers, Mongolen, weten precies hoe die kachel werkt en stoken hem dus op totdat er een behaaglijke temperatuur heerst in de tent.
Mongolië is een land waar, zeker voor natuurmensen, ontdekkingsreizigers, levensgenieters, zeer veel te zien en te beleven valt. Denk aan gastvrije mensen, bezoeken aan een Mongoolse familie, oude tradities – waarden en normen, veiligheid, ontdekkingen en vriendschap.
Natuurlijk is er veel meer te vertellen over Mongolië.
Fred Vorstenbosch
P.S.: ik de jaren 2002 en 2003 deed ik mijn reizen naar Mongolië.