Hiken rond het Khovsgol meer Deel 2
Noord Mongolie
Mongolië
MathuBloom
Hiken rond het Khovsgol meer Deel 2
Net daarboven op een grasveldje heb ik die avond m'n tent opgezet, een prachtig uitzicht over het meer, en heel veel auto's. Dit is een van de stilste wegen in Mongolie, maar een Naadam was net afgelopen in een groot dorp 200km ten zuiden. Twaalf auto's passeerden vandaag en een stel motors. Een goede dag om een lift te vinden.
35 verschillende bloemen en 9 verschillende grassen is wat ik plukte de dag erna. In de morgen was het bewolkt en fris, goed om lekker door te stappen naar de pass waar een Ovoo behangen was met blauwe linten voor de luchtgoden en goedewil van moeder aarde. Offeringen van rijst, suiker, water, geld en koekjes lagen aan haar voeten. Hier en daar hing ook een geel lint, weet nog steeds niet wat die betekenen. De communicatie tussen de mensen gaat erg langzaam aangezien er maar weinig goed engels spreken. Maar het land spreekt voor zich. Vooral door die bloemenpracht krijgt het land iets lieflijks en begaanbaars. Na een warme lunch met (alweer) noodles en een spontane panteoun over Mongolie klaarde de lucht en schenen de bloemetje hard terug naar mijn schitterende glimlach. Dit is pas wandelen. Ik doorkruisde de weilanden rechtdoor en genoot van de vlinders, sprinkhanen en spinnen die om mijn oren vlogen.
Of ik nog water ging vinden was een vraag die beantwoord werd door een beekje, naar mijn idee allemaal zo drinkbaar als de helderheid die het had. Hier was dan maar het volgende kampeerplekje, het was immers ook al 19uur. Een mooie zonsondergang hoorde bij het avondspectakel en een heuse wolf! Of tenminste dat denk ik. M'n noodles waren net aan het pruttelen doen een beest uit het bos kwam denderen achter mijn tent. Toch maar even kijken wat het was. Een bege beest, eigenlijk net iets te groot voor een wolf, met een wit gezicht, draafde laag en naar mij kijkend terug de bosjes in. Ik dacht dat het een koe was, zo lomp als het takkengebreek klonk, maar dit was geen koe, en volgens mij ook geen moose. Ik weet het niet zeker. Las het stukje over wildlife in de LP en zag toen ook dat er hier beren zitten... de twijfel sloeg toe, zal ik mijn eten op gaan hangen?
Ik werd wakker van een muisje dat precies onder mijn oor zijn ingang had en telkens onder de tent door kroop zijn holletje in en uit. Een dag vol zon en een verbrande neus begon. Het eerste stuk nog lieflijk met die bloemetjes, daarna een grasvlagte van 15km waar geen end aan leek te komen. Behoorlijk saai. Daarnaast begonnen mijn net nieuwe schoenen (wie gaat die dan ook op een 100km hike inlopen Mathu) te knellen als een bezetene. En een vliegen.... van die echte plak vliegen die je op foto's van de kindjes uit Afrika ziet. De yaks zaten er totaal mee onder en mijn rugzak ook. Volgens mij houden ze van zwart.
Eindelijk, daar was het meer weer, het kon me niet schelen dat ik nog niet bepaald ver was, dat ik een stuk van de rechtste route moest afwijken, ik wilde zwemmen en relaxen na dit stuk. Dus volgde ik de grasstrook langs het water en vond weer zo'n heerlijk plekje om te zwemmen, dit keer leek het nog minder koud.
Zal ik langs de kust verder gaan? Door het bos? Ook al is er geen pad? En loop ik dan erg om?
Laten we het een stukje proberen.
En zo ontdekte ik dat schattige schiereilandje met het heuveltje met fel lichtgroengras. Omringt door die witte stenen waar je zo goed mee kunt ketsen over het water. Daar lag ik, helemaal alleen tussen de bloemen in het gras, zonder knellende schoenen en met een uitzicht over het meer. Waar was Siebe nu.
Net toen ik mijn noodles had gemixed en op het gaspitje wilden planten kwam probleempje nr twee: het gas was op. Deze flesjes gaan schijnbaar heel wat sneller dan die van Colemann. Even zat ik daar en toen pakte ik wat WC papier om een vuurtje te kaan bouwen in een mooi rondje van platte stenen. Heerlijk, noodles met vuursmaak en daarna uren schrijven bij vuurlicht. En het meest geweldige? Dat er hier geen muggen of vliegen waren. Had ik dan toch het paradijs gevonden?
Jammer genoeg liep mijn matje opeens wel als een bezetene leeg, wat nu weer, dat ding zat al onder de plakkertjes.
Vandaag begon met veel motregen en een totaal bewolkte lucht, grijs, nat en koud. Met tegenzin stond ik op, hield mijn matje in het nu weer ijskoude water om het gat te vinden en at droog brood zonder lekker kopje thee. De bloemetjes schenen niet maar ik had dan ook geen glimlach. Vanbinnen was ik wel een beetje klaar met hiken, hoe mooi dit stukje dan ook nog was. Mijn schoenen zaten wat beter nu dat ze niet dik en opgezwollen waren, en de goretex hield ze mooi droog in het natte gras. Na een uur kwam ik bij de weg en een half uur later nam de benzine truck me mee terug naar het dorp (had ik toch mooi een van de twee vervoersmiddelen die kant op te pakken gekregen!!!) en terug in Khatsgal trof ik een stil en verlaten guesthouse aan waar een douche m'n haar schoonspoelde met het eerste warme water sinds 10 dagen. Daarna bleek een toerist zijn gasflesje ooit hier te hebben achtergelaten en vond ik alle brandgaatjes (van het spetterende vuur gisteravond) in mijn matje.
Na enkele kopjes thee had ik kei veel zin om dit verhaal eens even naar wat mensen te typen en voilla, je hebt het nu gelezen.
Foto's
