Hiken rond het Khovsgol meer Deel 1
Noord Mongolie
Mongolië
MathuBloom
Hiken rond het Khovsgol meer Deel 1
Het Khovskol meer is 136km lang en raakt bijna de grens van Rusland, als je om het meer heen wilt hiken ben je ruim 15 dagen bezig en heb je een permit nodig voor de Russen die in het noorden patrouilleren. Te paard is ongeveer hetzelfde, want de ongetrainde kontjes van touristen kunnen maar vier uur per dag in het zadel zitten. De weg langs de oostkust is veel minder begaan, zeer slecht en 200km. Die weg ging ik bewandelen. Had niet echt een plan hoe en wat, had gewoon eten voor zes dagen meegenomen en zou wel zien.
In de morgen vertrokke en kreeg meteen een lift naar de brug vanwaar de hike begon. Lekker nonchalant lopen naar het eerste topje met een Ovoo (offering naar de goden van hout, stenen en blauwe linten) voor een van de vele uitzichten. Het is zo heerlijk wandelen in Mongolie, het land is van niemand, je kunt overall komen en de bossen zijn goed navigeerbaar.Aan de andere kant naar beneden en terug naar de weg waar eigenlijk meteen een jeep aan kwam rijden. Een knappe familie uit Rusland met prachtig gebruinde huiden en rossig haar van de zon draaiden het raampje open en vonden het wel oke als ik mee reed tot de helft, want daar gingen ook hun ergens slapen. Vet geluk, dit was veel beter, dezelfde weg heen en terug lopen is dood saai.
Het werd een vier uur durende hobbelrit tot de 100km grens bij een valei met 1 ger. Het meisje naast mij op de achterbank verveelde zich en gebruikte mij als afleidings materiaal, ik speelde gedwee mee tot haar broer zei dat ze op moest houden. Strenge knappe ouders.
Het eerste stuk was heel erg saai en de laatste 40km waren oke met heel veel bloemen en kleinere vlaktes/valeien. Ergens vroeg ik me af waarom ik hier ging wandelen aangezien je hier ook met een auto kunt komen en het niet echt heel veel anders is dan waar ik tot nu toe langs heb gereden. Ook zag je het meer maar een paar keer, het was geen route langs de waterkant of zo.
Afijn, deze valei die uitmonde op het meer was absoluut beeldig. Het was heet die dag en ik keek er de hele rit al naar uit om te voelen wat de temperatuur van dit ijslijk diep blauwe meer was. Wiehaa, dit was zo veel beter, ik was op de helft van het meer, verder was ook niet nodig en ik hoefde alleen nog maar 100km terug, da's vier dagen, had ik ook meer om te eten. Meteen langs de kust gaan struikelen over platte witte stenen die een helder geluid gaven. Het was heerlijk om te dippen, meer ook niet want het was toch wel koud. Daarna in het wazige zonnetje opdrogen en niet te lang rustig kunnen genieten want vanaf de overkant van het meer (zo'n 50km) kwam een donkere lucht dreigend deze kant op. Als een opnieuw geboren geit klauterde ik de steile berg omhoog, jaja, eigenlijk niet zo slim met al die losse stenen, maar dat kan best, om meer uitzicht te hebben. En daar waren de muggen. Als ze een beest op de wereld mochten weg nemen dan zijn het wel die prik gevallen, muggen, no-seeums, sandflies, akelige dingen die het paradijs vaak verstoren. Ontsettend jammer dat vogeltjes en andere beesten zich er mee voeden.
Die donderwolk kwam dichterbij, flitsen werden zichtbaar, de andere kust verdween in een grijze mist, de muggen werden gek, de wind bleef weg en ik vroeg me af wanneer het nou ging komen.
Tot de dikke druppers begonnen. Gou m'n poncho over me heen en in dit 'tentje' onder een denneboompje gaan zitten. Zo bleef ik hopelijk droog. Het werd donkerder, de regen bleef middelmatig, maar de donder kwam steeds dichterbij. De knallen werden echt ZO ontsettend luid dat m'n hartslag een tikketje sneller ging slaan. Opeens was daar een vette straal electriciteit, 300 meter voor me op het grasveld met daarBIJ een knal zo luid als een kanon. Ik schrok me lam en de adrenaline vloog door m'n aderen. Djeez, als dit nog een stukje verder komt.... weer een inslag, iets meer naar rechts, ik was ondertussen een filmpje aan het maken als bewijs of zo en je kunt het zien. Opgewonden van schrik zat ik daar in dat tentje te wachten tot het aub weer voorbij was, dit was me iets te dichtbij.
Foto's
