reis Mongolie

Door: Wimvanginkel

Geplaatst op Mar 22, 2011

We zijn weer vroeg wakker, de zon schijnt en al snel rijden we weer door groene heuvels. na een goed uur rijden komen we op iets wat zelfs op een echte weg lijkt. Maar zoals het echte nomaden betaamt rijdt iedereen naast i.p.v. op de weg. Op de graslanden kun je tenminste helemaal je eigen pad volgen. Ondertussen is het weer helemaal omgeslagen en rijden we door een heuse sneeuwstorm verder. Na ruim 3 uur rijden bereiken we Kharkorin, ooit de beroemde hoofdstad van het Mongoolse rijk, beter bekend als Karakorum. Nu een klein plaatsje met wat vervallen industrie. Maar ook beroemd om het Erdene Zuu klooster; het grootste van het land. Door de sneeuwbuien heen zien we iets van het klooster en we besluiten eerst maar te lunchen en hopen op beter weer. Een verstandige beslissing, want twee uur later schijnt het zonnetjes en ligt het klooster er prachtig bij tegen een achtergrond van besneeuwde bergen! Het is een enorm complex met diverse tempels, waarbij opvalt dat de enige tempel die gebruikt wordt wederom een eenvoudige ger is.
Aan de rand van het klooster, dat opgebouwd is uit stenen van Karakorum, ligt een eenzame stenen schildpad, het enige dat rest van het ooit zo fameuze Karakorum.
Over een enorm goede asfaltweg rijden we naar Kul Teginii. De weg is te danken aan de Turkse overheid die hier een stuk asfalt heeft aangelegd om de Turkse monumenten van Kul Teginii bereikbaar te maken. Het is wel even genieten, zonder hobbelen en schudden te rijden. Bij Kul Teginii staan enkele monumenten die herinneren aan het Turkse khanaat, een rijk dat bestond voordat Djinghiz Khan de boel overnam. Oude inscripties staan op grote stenen. Rondom ons de eindeloze graslanden van de Orkhon vallei. Niet voor niets kozen diverse rijken deze Orkhon vallei als de plek van hun hoofdstad; hier liggen de beste graslanden van Mongolië.
We keren terug naar Kharkorin en rijden verder over een redelijke weg; ook de Mongoolse overheid heeft geprobeerd wat asfalt aan te leggen en tussen Kharkhorin en Ulaan Baataar ligt een van de beste stukken weg van het land. Er ontbreken her en der wat stukken asfvalt; maar ach dan zijn er altijd nog de graslanden. De weg ligt er niet voor niets; er gaan geruchten om bij Kharkhorin een geheel nieuwe stad uit de grond te trekken; het zou de nieuwe hoofdstad moeten worden; glorieuze tijden moeten herleven. Maar voorlopig is het nog lang niet zo ver.
Ruim een uur rijden na Kharkorin zien we de zandduinen van Mongol Eis liggen. In onze korte tocht hebben we geen tijd om de Gobi woestijn te bezoeken, maar gelukkig ligt hier bij Mongol Eis een van de grootste gebieden met zandduinen. Even later lopen we door een werkelijk schitterend gebied. We lopen over de kammen van zandduinen, zien de schaduwen van nabijliggende bergen in het avondlicht en overal kudden vee en gers in de graslanden. Hoe betoverend kan Mongolië zijn.
Vanuit ons gerkamp kijken we uit over een eindeloze grasvlakte; het enige dat de stilte verstoort is het geblaat van de schapen. De zon zakt langzaam onder en een indrukwekkende avondlucht kleurt de horizon.