Tijdens onze rondreis door Mongolië was dit Russische busje onze rijdende keuken. De vrouw met het groene shirt onze topkok. Alles wat we aan voedsel en water nodig hadden zat in dit busje. We reden apart, en soms waren we het contact met de keuken kwijt. Het zou een ramp zijn geweest om elkaar in de verlaten Gobiwoestijn kwijt te raken, er zijn nauwelijks dorpen waar de voedselvoorraad aangevuld kan worden, en die moet je weten te vinden. Evenals de weg, die uit niet meer bestaat dan (soms vage) karresporen. Wil je buiten de gebaande paden - in Mongolië betekent dit van de geasfalteerde hoofdwegen af - ga dan nooit zonder lokale gids. Dat is vragen om moeilijkheden. Je krijgt er een fantastische avontuurlijke reis voor terug.