Varanen en de 'lucky dutch!'
Tioman Island
Maleisië
DBakker
Varanen en de 'lucky dutch!'
Er is sinds de laatste blog weer een hoop gebeurd en veranderd. Waar we eindigden met het voornemen om naar Endau Rompin National Park te gaan, zijn we in plaats daarvan doorgereden naar Mersing. Vanuit Mersing vertrekt de ferry naar Tioman island.
's Ochtendsvroeg snel naar de jetty en na veel geregel eindelijk op de boot. Aangekomen op Tioman de spullen in ons huisje op palen gooien en ik een sigaretje op de veranda, waar Jen binnen nog bezig is met uitpakken. Ik kijk rechts en BAM! Een vette varaan die langzaam langs ons huisje sluipt! "Jen! Pak je camera, pak je camera, nu! Nu! NUUUUUUU!!!!!" (Gelukkig ben ik de rust zelve op dat soort momenten). Ik krijg subtiel een camera naar mijn kop gesmeten, maar toen was meneer de varaan al een eindje verder geschuifeld. Toch hebben we hem van redelijk dichtbij op de kiek gekregen.
Eigenlijk was hiermee mijn doel van het bezoek aan dit eiland al voor een deel bereikt: het oog in oog staan met een varaan. Maar ik zou mezelf niet zijn als ik het hierbij zou laten... Ik hoorde van de locals dat er heel soms een grote varaan te zien is, maar dat deze de laatste tijd zich niet meer getoond heeft. Sommige locals hadden nog nooit grote varanen gezien, andere zeiden dat die van 50cm het grootst zijn op het eiland en drie locals hadden grote varanen in het dorp Salang gezien. Je raadt het al: Deb wil naar Salang!!!
Ons plan was om de dag erna met de boot naar Salang te vertrekken, evt daar te overnachten en dan weer terug naar het vaste land. De boot was al geboekt, dus moesten wij iets anders regelen. De volgende dag eerst even uitgeslapen, waardoor onze planning al in het water viel. Om 12u ontbijten en dan nog van alles regelen, was dus niet handig. om 13u gevraagd wat we konden gaan doen en iemand vertelde ons dat je van Genting naar het volgende plaatsje, Paya, kon lopen. Je zou dan in de jungle lopen. Dat klonk wel goed, dus wij op pad met beide een klein flesje water. Het eerste stuk was goed te doen op wat overstekende varanen na. Later bleek dat we nog niet eens op een kwart van de route waren en mijn fles water al zo goed als leeg was en de paracetamol al tevoorschijn moest komen. Onderweg veel foto's gemaakt van hordes makaken en heel veel 'black giant squirrels'. Inmiddels was het pad ver te zoeken, moesten we over rotsen klimmen en zagen we de zee ver onder ons. Gelukkig zagen we een bordje met een pijl richting Paya, dan kon het toch nooit meer ver weg zijn? Dit bleek pas op de helft te staan... Nog meer klim-en klauterpraktijken, onder rotsen door en er overheen, op zoek naar iets wat op een pad lijkt. Daar in de verte: een eenzaam leeg blikje bier, bungelend aan een tak, alsof de eigenaar hiermee zijn laatste dorst heeft gelest... Mmm, ons water is ook op en nog geen bewoonde wereld te bekennen, alleen het ruisen van de zee heel ver onder ons en apen die ons verlekkerd aankijken...Slik... Wat was ik blij, dat na ongeveer 8 kilometer aan 'overleven' er eindelijk een gore berg afval in in zicht kwam. Het eerste wat we allebei tegelijk zeiden: we regelen een boot voor de terugweg, al kost het goudgeld!
In Paya op zoek naar een watertaxi. De eerste man die we aanspraken, keek even op, zocht zijn boot, zag hem niet liggen en vertelde dat zijn boot even verdwenen was, maar dat we het even verderop maar moesten vragen... Whaha, ik zou toch wel iets anders reageren als mijn boot niet ligt waar ik hem heb achtergelaten. De concurrent daarentegen had wel zin in een boottrip en met volle vaart vlogen we over het water. Dat smaakte naar meer!!! Terug in Genting dus maar meteen een boottrip naar Salang regelen, waarbij we tussendoor ook nog kunnen snorkelen. Om 9u 's ochtends paraat, na een heerlijk avondje met overheerlijke verse gegrilde vis en een paar biertjes met fried chicken wings in een zeer apart tentje van een Maleise 'ladyboy' (even gevraagd of daar geen straf op staat, maar blijkbaar krijg je alleen een boete als je als ladyboy een beha draagt, dus dat deed ze niet, vertelt ze luid lachend).
9u 's Ochtends... Regen, wind en het ziet er niet naar uit dat we met de boot weggaan. Ook de boot is nog nergens te bekennen. Om 10u zien we de verhuurder en hij geeft aan dat de trip niet doorgaat met dit weer. We konden nog bekijken of het op zou klaren. Tijd dus voor een heerlijk ontbijtje met uitkijk op een varaan, chillend hoog in de boom. Om 11u klaarde het op en we konden meteen vertrekken als we wilden. Op naar de varanen!!!
Eerst snorkelen: prachtig!!! Allemaal zebravissen, kleurrijk koraal, nailfish, maanvissen en teveel om op te noemen. Na ongeveer een half uur toch best trek gekregen en tijd om in Salang te eten. Ik ging natuurlijk eerst op zoek naar de varanen. We lopen naar een bruggetje en hop, daar zwemt de eerste! En hop, de tweede! Paar foto's en daar komen ineens twee grote varanen aangezwommen van wel twee meter!!! Ik zag hem naar de kant zwemmen dus ik ren snel die kant op en wacht hem op voor een foto. Ja hoor, de vette rups komt de kant op en ik ben een halve meter van hem vandaan! GE-WEL-DIG!!!!!!! Varaan: check!
Tijdens het eten even lopen dollen dat het ook wel gaaf zou zijn als we ineens een haai zouden zien. De kapitein had eigenlijk nog nooit haaien hier gezien, dus weinig kans... Volgende baai om te snorkelen, Jen springt in het water en binnen een minuut hoor ik hem "SHARK!!!" roepen. Ook dat nog! Een hele grote black tip reefshark. Hoe cool is dat! Haai: check! We hebben inmiddels een bijnaam verdiend op Tioman: "the lucky Dutch!"
Foto's
