Allah op de markt
Allah op de markt
Stel we nemen wat sateetjes? Ja maar weet je nog de vorige keer. brrr. Dat bleken kippennekjes te zijn. Ik voel ze nog kraken tussen mijn tanden
Al keuvelend lopen mijn man en ik over de avondmarkt van Kuala Krai waar de heerlijkste hapjes bereid worden. Zin in eten hebben we zeker. We hebben er weer een heftige fietstocht opzitten en de energie moet aangevuld worden.
Het middageten hier was ook al in het honderd gelopen. De ober [ mooi woord voor iemand die in een straattentje werkt ] kwam zicht er nog over verontschuldigen. Ze zagen hier nooit toeristen dus sorry, sorry zei hij. Dan maar alleen wat gekookte mihoen gegeten
Ondertussen op de markt
Snap jij wat die mevrouw loopt te doen ? Wel raar hoor, zou er een hoogwaardigheidsbekleder naar de markt komen ?
Een mevrouw met een geel veiligheidsvest loopt driftig fluitend [ op een fluitje uiteraard ] tussen de kramen door. Wij hebben ons ondertussen toch maar aan de saté gewaagd en staan het achter de kraam op te peuzelen. Behalve dat er op ieder stokje ook een flink stuk vet zit smaakt het prima.
He wat gek. Wat gebeurd er nu. Zie je dat !
De meeste kramen en spullen worden met een doek afgedekt of er wordt een lap voorgehangen. Alleen de saté verkopers niet vanwege de open vuren. De saté verkoper loopt naar zijn auto die achter de kraam staat en haalt er een jerrycan uit en begint zijn handen en voeten te wassen. Hij kan een beetje Engels en zegt dat het tijd is voor het gebed.
Ondertussen worden er rollen vloerbedekking aangedragen en de straat wordt gestoffeerd .
Een geestelijk leider [ zal de Iman wel zijn ] loopt met megafoon naar voren en al snel staat de gestoffeerde straat vol met mannen en vrouwen. De vrouwen moeten wel achteraan staan en zijn allemaal in het wit gekleed. Dan begint het gebed en knielen de gelovigen naar Mekka gekeerd.
Wij gaan maar op de stoeprand zitten om niet te storen.
Na een kwartier loopt de vrouw met veiligheidsvest en fluitje weer over de markt en stopt de hele ceremonie, de kleden worden weggehaald en alles gaat zijn gang weer alsof er nooit gebeden is.
En wij storten ons op de volgende lekkere hap.
En ja laat ik nu voor deze ene keer geen fototoestel bij mij hebben. Stom, stom, stom