Een verdwaalde toerist! Deel 1
Macau
Azië
ThijsVDenBurg
Een verdwaalde toerist! Deel 1
Een verdwaalde toerist!
A sick mind is a true delight.
Hong Kong is waar het vliegtuig zijn landingsgestel de grond laat raken. Van oudsher een handelsstad van de zeevaarders, nu een grote economische stad wat zichzelf een land op zich mag noemen. Het is even een omschakeling van India naar Hong Kong maar al snel is dit ook overwonnen. De tijd wordt gevuld met rondlopen tussen de gebouwen, de lichtkermis op de straten bekijken en de langste roltrap ter wereld nemen. Verder niet echt bijzonder en na een halve rit stappen we eraf want het duurt te lang. In het Soho van Hong Kong gaan we eten tussen de werknemers in pak, die met een gemaakte lach aan het ‘socialisen’ zijn alleen maar om een betere deal voor het bedrijf te krijgen. We bekijken nog een grote lichtshow die zich elke dag op de gebouwen afspeelt aan de overkant van de haven. Voor de rest is Hong Kong voor mij niet echt boeiend op dit moment en we besluiten om één landje verder te gaan kijken. Een boottocht van 40 minuten brengt ons in Macau. Gedomineerd door de Portugezen in het verleden, nu nog overal zicht- en merkbaar. Alles staat in het Chinees en Portugees aangegeven. Koloniale gebouwen en Christelijke kerken zijn overal te vinden. Ik heb altijd al een oude bibliotheek zoals in de films willen bezoeken, metershoge oude kasten vol met boeken, trappen overal en een donkere literaire sfeer. Deze bibliotheek kwam nog het dichtste bij wat ik zou willen zien. Bestaande uit twee hoge kamers gevuld met oude vergeelde literaire meesterwerken en ander proza. De vaal gekleurde stoffen kaften steken sterk af tegen de zwart gebeitste houten wandkasten en leestafels. Helaas was het niet geoorloofd om foto’s te nemen waardoor ik mijn gevoel van bewondering en genot alleen maar met woorden kan beschrijven.
Maar waar Macau echt om bekend staat is dat het een tweede Las Vegas is en over een jaar of tien dit zeker gaat overtreffen. Het mist dan wel het Amerikaanse showelement maar de casino’s zijn nu al enorm. In de ‘Grand Lisboa’ bekijken we de gratis dansshows die op worden gevoerd door danseressen die een ‘Moulin Rouge’ uiterlijk en gevoel moeten vertolken. Helaas hebben ze niet de beste performers uitgezocht. In de maat blijven is voor enkelen erg moeilijk alsook het onthouden van de pasjes. Met scheve blikken wordt er naar elkaar gekeken wat de volgende beweging moet zijn. Vervelend voor hen, ik vind het hilarisch, de Chinees maakt het allemaal niet uit want er staan Westerse vrouwen op het podium. Ook de Playboy-bunny’s moeten in Macau aanwezig zijn en we gaan naar de ‘Sands’ om konijntjes te schieten. Helaas was er geen bunny te zien, daarentegen waren de shows wel goed, strak en professioneel. Ik heb in ieder geval genoten van Macau. Oh is er ook nog gegokt? Jawel. Is er ook nog gewonnen? Ik dacht het van niet.
Na drie halve Chinese landen (Tibet, Hong Kong, Macau) ben ik dan eindelijk in het ‘echte’ China. Het land van oude dynastieën en keizerrijken, de muur, pandabeer, het rode van communisme, gebrek aan mensenrechten, het eten van alles wat maar beweegt en ongekende natuurschoonheden. De reis gaat naar Yángshuò, een kleine stad omringt door het Karstgebergte. Gelukkig slapen we niet in het toeristische centrum maar in een dorpje een paar kilometer uit de stad. De uitzichten die we hier elke dag krijgen te zien tijdens het fietsen, wandelen en niksen zijn allemaal meer dan fotowaardig, waardoor onze camera dan ook overuren draait. Het tempo ligt verder erg laag om even lekker tot rust te komen, zeker na een korte maar aparte bustocht en een nachtdiner om 2 uur in de morgen. Wederom bevind ik me in een omgeving waar het vol zit met klimrotsen, ‘climbers heaven’ zou niet misstaan. Maar ook deze moet ik weer laten schieten. Het weer is nat en benauwd dus de rots niet te beklimmen. Dit is een mooie smoes want ook speelt mijn knie een grote rol. Helaas is deze nog verre van vanouds. Een vervelende factor tijdens de gehele reis. Als persoon waar sport en bewegen een enorm groot deel uitmaakt in het leven, is het op mijn reis vaak wel even slikken. Vele mooie tochten, trekkingen, klimmogelijkheden en dergelijke heb ik moeten laten schieten. Dit heeft zeker tot een aantal grote frustraties geleid vooral als ik de verhalen van anderen aanhoor. Hoe en wat ze allemaal hebben gedaan. Positief blijven is soms even moeilijk maar nu zoek ik andere dingen waarvan ik kan genieten. Daarentegen ben ik erg blij dat ik dit wel kan meemaken nu en het feit dàt ik kan reizen. De knie gaat langzaam vooruit en komt thuis helemaal goed.
We bezoeken in Yángshuò nog de ‘Watergrot’. Na veel grotten gezien te hebben verwachtte ik er niet veel van maar toch verbaasde deze mij in schoonheid en bijzonderheden. Bereikbaar via een kleine boot. Een 2 kilometer lange grot vol met sedimentafzettingen in verschillende ongekende vormen en grootten. Aan het einde van de grot is een natuurlijke ijskoude douche, als enige ga ik onder deze erg verfrissende waterval. Op de terugweg gaan we in een modderbad waardoor mijn huid nu weer als een zacht fluwelen kussen aanvoelt. En als afsluiter zitten we in kleine badjes gevormd in de rots waar een hotspring doorheen loopt (al dan niet artificieel). Een warm bad in een kamer die miljoenen jaren geleden gevormd is, beter krijg ik ze niet snel meer.
Foto's
