Op bezoek bij Hezbollah
Libanon
Azië
Stan de Haas Fotografie
Op bezoek bij Hezbollah
Het was eens weer tijd voor een nieuw avontuur. Marcel, een vriend van mij, zou me vergezellen. Vertrek om 13.45 uur vanaf Schiphol met Transavia en om 19.50 uur keurig geland in Beiroet. Er schijnt een revolutie op handen te zijn en in het hele land zijn protesten. Daarom was het vliegveld half vol of half leeg. Er was ook een tv ploeg van de NOS in het vliegtuig.
Eenmaal in Beiroet werd al snel werd duidelijk dat de hele stad vol stond met blokkades en dat alle winkels gesloten waren. Later hoorden we dat het hele land plat ligt. Scholen en alle openbare gebouwen zijn gesloten. De hoofdwegen zijn ook afgesloten. Militairen rijden af en aan en camera ploegen hebben zich verzamelt bij het Martelarenplein.
Wij besluiten om naar Baalbek te gaan om de beroemde Jupiter Tempel te fotograferen. Sinds jaar en dag is Baalbek een van de bolwerken van de Sjiitische Hezbollah beweging. In het straatbeeld zijn posters van omgekomen strijders en afbeeldingen van Nasrallah en andere Sjiitische politieke leiders niet ongewoon. Aan werkelijk iedere lantaarnpaal hangt de Hezbollah vlag. ik moet eerlijk bekennen dat dit toch wel behoorlijk dreigend overkwam.
Tja, en dan sta je daar midden in de Jupiter Tempel, helemaal alleen zonder andere toeristen. Dat is dan weer het voordeel van een negatief reisadvies. We zitten vandaag namelijk in het donker rode stuk op de map van Libanon. Desalniettemin is het voor ons het ultieme genot. Wat een rust en wat imposant!
Ook de Romeinen wisten deze gigantische tempels te waarderen waardoor Baalbek een pelgrimsoord werd ter verering van Jupiter. Baalbek wordt vaak gezien als één van de best bewaarde stukjes Romeinse architectuur. Vandaar ook de eervolle vermelding op de UNESCO werelderfgoedlijst.
Hierna brachten we een bezoek aan The Great Mosque in Baalbek. Deze was geschonken door Iran en wordt gerund door Hezbollah. De moskee zelf was van binnen behoorlijk over de top met 1001 spiegeltjes in het plafond verwerkt. De bijgebouwen waren ingericht als Hezbollah museum. Naast de vele foto’s van hun (oud)leiders was er ook een uitgebreide collectie te bewonderen van Israëlische veroveringen. Het voelde een beetje luguber aan om in beslag genomen uitrustingen en wapens daar opgesteld te zien.
Eenmaal onderweg naar de next stop kwamen we diverse Syrische vluchtelingen kampen tegen. We zitten dicht bij de Syrische grens en dat wordt bij het aanschouwen van de tentenkampen pijnlijk duidelijk. Er schijnen in Libanon op dit moment meer dan 1,5 miljoen vluchtelingen te verblijven. Dat kan niet zonder gevolgen blijven en de Libanezen zijn ze liever kwijt dan rijk.
Nog niet eerder hadden we zo’n ‘middle east feeling’ dan nu. Je kan er helemaal niets mee en dat kenmerkt meteen de situatie in Libanon. Iedereen wil verandering maar niemand weet hoe...
Tijdens onze laatste dag in Libanon kwamen we ongewild terecht in een opstand. Knokploegen van Hezbollah hadden demonstranten verjaagd en de tenten in brand gestoken en dat leidde tot vechtpartijen. Voor we het wisten raasden de Hezbollah op scooters links en rechts ons voorbij. Marcel werd staande gehouden omdat hij aan het filmen was. Razendsnel werden zijn filmpjes en foto’s verwijderd en weg waren ze weer. Bam! Een traangasgranaat werd afgevuurd precies in de zijstraat waar wij inrenden. Dat spul slaat lekker op je keel en ogen. Hebben we dat ook weer meegemaakt.
We hielden een passerende taxi aan en lieten ons in het hotel afzetten. We besloten om vroegtijdig naar het vliegveld te gaan om eventuele onrusten voor te zijn. Wegen worden namelijk te pas en te onpas geblokkeerd, dat hebben we afgelopen dagen genoeg mogen ervaren.
Op de radio in de taxi hoorde we dat premier Saad Hariri zijn aftreden bekend maakte. Er is nog een lange weg te gaan in dit prachtige land...
Foto's
