Favoriete reisbestemming tot nu toe
Libanon
Azië
LisavanderHulst
Favoriete reisbestemming tot nu toe
In het voorjaar van 2010 besloten een vriendin en ik dat we een keer naar Libanon wilden gaan, omdat we allebei niemand kenden die dat land ooit had bezocht. We boekten een ticket voor augustus van dat jaar en maakten een account aan bij Couchsurfing. Ik raad iedereen die Libanon wil gaan bezoeken aan om te gaan couchsurfen. Wij kwamen toevallig uit bij een voormalig autocoureur met een penthouse in Beiroet. Door bij hem te logeren hebben we kennis gemaakt met een kosmopolitische bovenklasse van Libanon, die zich vooral bezighoudt met feesten, die meestal in het buitenland gestudeerd heeft en die over het algemeen weinig moet hebben van godsdienst.
We hebben gewinkeld in de wijk Hamra; we zijn uit geweest in de Downtown area; we hebben antiquairs bezocht in de wijk Gemmayzeh en we zijn hier ook naar een film geweest waar we de enige gasten waren; we hebben de oude paardenrenbaan bezocht en het Nationaal Museum ernaast, met de 'Colossus' (toevallig viel net de elektriciteit weer eens uit toen we in de zaal met dat enge beeld kwamen).
Wanneer je als twee jonge meiden rondreist, raak je overal aan de praat in Libanon. Iedereen is even gastvrij en geïnteresseerd. Het is ons vaak gebeurd dat we op straat liepen en dat iemand riep: 'Welkom in Libanon!' zonder dat deze persoon iets van ons gedaan wilde krijgen.
De taxichauffeurs hebben een bijzondere plek veroverd in ons hart. Van hen leerden we onze eerste zinnen Arabisch en deze lessen eindigden vaak in melige gedichten in een mix van Engels en Arabisch. En we hebben wat afgereisd in taxi's! Meestal namen wij een 'service-taxi' oftewel een taxi die ook andere reizigers meeneemt die min of meer dezelfde kant op willen als jij. Behalve dat dit enorm scheelt in prijs, is dit ook een perfecte manier om andere mensen te ontmoeten.
Tijdens deze eerste augustus in Libanon was Beiroet onze uitvalsbasis. We hebben hier het grootste deel van de tijd overnacht, terwijl we overdag uitstapjes maakten naar bijvoorbeeld Tripoli (voor het Palm Islands Nature Reserve en de beroemde snoepwinkel Hallab); de Jeita-grotten; de watervallen van Baaqleen; en het prachtige, bergachtige natuurgebied Shouf Cedar Reserve.
Voor een echte ontsnapping uit het stadsleven boekten we een hotel in het bergdorpje Sannine. In de winter is dit een skigebied waar metershoge sneeuw ligt. Maar in de zomer is het er uitgestorven en uitgedroogd. Wij waren de enige gasten in het spookhotel Monte Sannine. Doordat de schoonmaaksters, de kok en de ober allemaal in het hotel woonden, werden wij zomaar deel van de familie. Helaas is ons Frans verschrikkelijk en sprak men hier geen Engels. Ook spraken wij toen nog geen Arabisch, dus het was een hele kunst om ons verstaanbaar te maken. Dit zorgde er wel voor dat wij ons moesten laten verrassen wat eten betrof, en de kok ging aan de slag om allerlei lekkernijen speciaal voor ons te maken. Ook hebben we hier onze eerste arak-ervaring opgedaan. We deden het eerst fout: we wisten niet dat we water door deze sterke anijsdrank moesten gieten. Na één slok voelden we ons dus al aangeschoten. Hier in de bergen is in de zomer heel weinig te doen en daardoor zijn we helemaal onthaast. Overdag met flink wat water en een hoofddoek tegen de zon de bergen in. Het enige wat je tegenkomt is fruitgaarden (waar we steevast handenvol fruit cadeau kregen van de boeren) en lege hulzen van de vogeljacht. Verderop de berg stonden tenten van de bedoeïenen uit Irak die elke zomer naar Sannine komen met hun vee. We mochten ook een keer bij hen binnen kijken. Zij waren relatief heel arm, dus we brachten het brood dat we elke dag over hadden mee voor na zonsondergang, want het was Ramadan.
Hoewel ik intussen veel gereisd heb, blijft Libanon voor mij het speciaalst. Ik heb hier zo veel heftige dingen beleefd! Van het helpen van een verwarde toeriste die 's avonds naakt op straat liep en geen paspoort meer had, tot het getuige zijn van een gevecht tussen individuen vanuit Hezbollah en al-Ahbash waarbij drie doden vielen, en van een off road bergwandeling met wat duw- en trekhulp van een park ranger die we in de wildernis tegenkwamen, tot het per ongeluk gratis binnenkomen van een dure club.
Onze reis duurde veel te kort en daarom zijn we de volgende zomer regelrecht teruggegaan! In tegenstelling tot ons eerste bezoek, hebben we dit tweede bezoek enigszins voorbereid door ons in te lezen over de politieke situatie en door met een Libanonveteraan af te spreken.
Foto's
