Marhaban

Door: Esthervanderham

Geplaatst op Jan 14, 2009

Qatousha raketten onder overvolle limoen en sinasappelbomen.
Metershoge posters van Hassan Nasrallah en de heilige maagd Maria.
Gebouwen vol kogelgaten langs porsches, hummers en BMW’s.
Checkpoints met tanks en wodka-sevenup voor $8.
Valet-parking bij de Mc Donalds.

Sinds 1e kerstdag ben ik in Beirut bij Maissam en haar ouders in de wijk Verdun.
Het is een stad vol tegenstrijdigheden; erg boeiend.
Er lopen hier allerlei zaken door elkaar die niet bij elkaar lijken te passen en de stad lijkt heel Europees maar is tegelijkertijd alles behalve dat. Reclames zijn in het arabisch voor de armen, in het engels voor de upper-class.
De kerkklokken beieren door het gezang van de muezzin van de moskee er naast. Het hele land laat nog volop sporen van allerlei oorlogen zien terwijl er een gigantische verscheidenheid en hoeveelheid aan luxe auto’s rondrijdt. Er zijn grote demonstraties van Hizbullah en live speeches van Hassan Nasrallah op tv en down town shopt men bij Tod’s, Chanel of Yves Saint Laurent. Het verschil tussen arm en rijk is enorm en geloof en commercie zijn even aanwezig; advertenties van Mc Donalds staan naast posters voor de maand Ashura (voor shi’iten de maand van de rouw om de dood van Ali en Hussein te gedenken).

Het tweede wat opvalt maar wat eigenlijk niet verwonderlijk is is de verwevenheid van alle oorlogen met het dagelijks leven. Elke conversatie heeft wel een herinnering aan de burgeroorlog van 1982-1992 of de oorlog met Israel van 2006. Door de bombardementen op Gaza en de dagelijkse speeches van Hassan Nasrallah komen de herinneringen extra hevig terug.

En toch gaat iedere dag z’n gangetje; alsof het erbij hoort. Eerst kijken we naar het journal en de Israelische bommen en Palestijnse doden, daarna is er Dr. Zyvago en popcorn.

Maar nu moet ik stoppen want we gaan naar “Classic” een echte Libanese club met house, veel drank en je meest luxueze outfit…..nog geen 100km verderop vallen de bommen...