Prachtige kajaktocht bij Vang Vieng en het mooie stadje Luang Prabang
Noord Laos
Laos
Rsteeghs
Prachtige kajaktocht bij Vang Vieng en het mooie stadje Luang Prabang
R. en ik zijn in Vang Vieng ten noorden van Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het is hier prachtig, met hoge bergpieken waar een brede rivier tussendoor stroomt. Na even zoeken vinden we een erg mooi guesthouse met houten bungalows op palen die een schitterend uitzicht op de rivier en de bergen hebben. Echt een verademing na onze grot-achtige hotelkamer in Vientiane! Het stadje zelf stelt niet zo heel veel voor, veel kleine winkels en restaurantjes waar ze dag in dag uit afleveringen van Friends draaien, soms meerdere afleveringen tegelijk per restaurant. De toeschouwers zijn paddenstoelen etende backpackers. Hell! Hier hebben wij geen trek in dus we zoeken polekjes op waar het rustiger is. Verder is het stadje lekker relaxed en door de hoogte iets minder warm dan Vientiane. Met een beetje slenteren door de straatjes, lekker eten (alweer Indiaas!) en een paar potjes kaarten komen we de dag wel door.
Onze vrienden E., S. en A. reizen twee weken met ons mee en vandaag gaan we samen een kajaktocht maken om de prachtige omgeving van Vang Vieng te ontdekken. Van tevoren hebben we van een Nederlands meisje gehoord dat de tocht "redelijk leuk" is met een paar "wel aardige" stroomversnellingen en dat het ontbijt dat je vooraf krijgt "een beetje klef" is. Toch maar boeken denken wij, want kajakken blijft leuk. En wat blijkt, die Hollandse is nogal een zwartkijker. De tocht is namelijk geweldig! Ontzettend mooie uitzichten op de omringende rijstvelden, heuvels en bergpieken, met spannende en snelle stroomversnellingen en het ontbijt is ook meer dan prima. R. en E. gaan halverwege de tocht met de rest van de groep op een autoband een erg nauwe grot in, S., A. en ik durven niet... claustrofobie. De mannen hebben bij wijze van verlichting een lampje op hun helm gekregen, dat met losse draadjes aan een accu is gefabriceerd die ze in hun handen moeten houden . Erg handig, met al dat water in de buurt... Na dit grottenavontuur sluiten we de tocht af bij een aantal restaurants boven de rivier, vanaf waar je aan touwen slingerend naar beneden kunt plonzen. Wel grappig, maar de kajaktocht overtreft dit wat ons betreft ruimschoots. Na vier uur peddelen voelen we de spieren in onze armen trekken en onze magen knorren, dus we besluiten op een tip af te gaan die we kregen van een jongen die we tijdens de kajaktocht hebben ontmoet: restaurant de Organic Farm. Alweer iemand naar wie we beter niet hadden kunnen luisteren… We moeten maar liefst twee en een half uur wachten op ons eten, dat uiteindelijk ook nog eens één voor één komt. Dit is zelfs voor Laotiaanse begrippen echt niet normaal en ze brengen ook nog eens de verkeerde gerechten. Gelukkig wordt onze door honger aangewakkerde mineurstemming na zo'n twee uur even onderbroken doordat we ontzettend de slappe lach krijgen als een meisje dat aan een andere tafel zit in slaap is gevallen. Waarschijnlijk zit ze als sinds de lunch op haar eten te wachten. De ober die uiteindelijk haar bestelling komt brengen moet zo ongeveer het bord tussen haar hoofd en de tafel schuiven om haar wakker te krijgen. Pas na een minuut of tien hebben we onze lachbui weer onder controle en kunnen we onze traantjes drogen om vervolgens weer geduldig verder te wachten tot ons eten wordt gebracht…
Een dag later reizen we met een “VIP”-bus in zes uur naar Luang Prabang, zo'n 230 km ten noorden van Vang Vieng. De tocht is heel erg mooi en de eerste vier uur nog goed uit te houden. De uitzichten zijn adembenemend, hoge pieken, tientallen kilometers ver kunnen kijken en dorpjes langs de weg met huizen die nog net niet het ravijn in vallen (berg links van de weg steil omhoog, dan de weg en rechts daarvan een afgrond steil omlaag, ergens daartussenin staan de hutten die met bamboe palen in het ravijn staan; nu maar hopen dat de bewoners geen hoogtevrees hebben). Na vier uur worden we het geslinger door de bergen echter wel een beetje zat, dus we zijn blij als we in Luang Prabang aankomen. Van een Belgische jongen die we in Thailand hebben ontmoet en die we in Vang Vieng opnieuw tegen zij gekomen hebben we een tip voor een guesthouse in Luang Prabang gekregen, dus we laten ons daar afzetten. Deze tip is gelukkig wel meteen raak, erg fijn om na zo'n bustocht niet nog tien plekken af te hoeven lopen op zoek naar een goede slaapplaats. Luang Prabang staat op de werelderfgoedlijst vanwege de vele koloniale (Franse) huizen en de tientallen tempels. Het is echt een prachtig mooi stadje, heel rustig met een erg relaxte sfeer. Heerlijk om hier een paar dagen te blijven en een beetje rond te slenteren langs de vele eetkraampjes en over de avondmarkt waar ze bijzondere handwerkspullen verkopen. Uiteraard bezoeken we ook een paar tempels, die prachtig versierd zijn met mozaiek en ik probeer uit alle macht mooie foto's van Buddhistische monniken te maken, die hier in grote aantallen rondlopen. Natuurlijk zijn hier ook veel toeristen, maar het is niet storend en het is nog niet commercieel, gelukkig. Wel zou je verwachten dat de Laotianen hier al enigszins op zijn ingespeeld en dat ze beter Engels spreken dan op andere plaatsen, maar dat verschilt nauwelijks. Als je bijvoorbeeld iets wilt bestellen in een restaurant en ze begrijpen je niet, dan lachen ze eens vriendelijk en lopen ze weg. Ook als ze je wel begrijpen lachen ze vriendelijk en lopen ze weg en dan hoop je maar dat ze het begrepen hebben. Als het eten wordt gebracht en er klopt iets niet helemaal en je vraagt er naar, dan lachen ze eens vriendelijk en lopen ze weg... Kortom, het is een vriendelijk, lachend volk!
Foto's
