Lost in Laos

Door: Sproetje

Geplaatst op Aug 29, 2009

Laos. Ik zit in een boom. Of liever ik sta tegen een boom. Op een plankje op 150 meter hoogte! Paniek ergert mijn wil. Wil schreeuwt tegen mijn vechtlust: rustig blijven! Lief hangt aan een kabel tussen twee bomen, waaronder de mijne. Lief is kapot, moe en redt het niet. De kabel hangt veel te los, lief glijdt achteruit. Foute boel. Naast mij kruipt een glibberig insect tegen de boom omhoog. Hij wel. De ik-spreek-geen-woord-engels gids kijkt mij onthutst aan. Realiseert zich, dat hij mijn held moet zijn. Hij kijkt naar onze boom, trekt aan de kabel en schudt vertwijfeld zijn hoofd. De kabel houdt slechts één persoon. . Maar hij moet! Dus hij haakt zich vast aan de kabel en laat zich langzaam, héél langzaam zakken. Deze man is geboren in dit regenwoud, kent elke boom en plant bij naam. Zijn uitpuilende ogen en verbeten mond, verraden grote angst. En dan begint de kabel te "fluiten"....Er komt nog iemand over de kabel! Mijn boom, kraakt, protesteert en ik zie: dit is geen plek om dood te gaan. Een boom in een oerwoud zonder naam. De verlammende angst stroomt door mijn hart. Als een panische kat op de vlucht voor een zwarte bouvier, zet ik mijn nagels in de bast van de boom. Na gekraak van takken komt de Laotiaan in het zicht, overziet in een fractie de noodtoestand en klautert als een circus aap, heel snel terug. Ik kreun, zie in gedachten de zoektocht naar de resten van dat heerlijke lijf. Lief mag niet dood! Mijn gids grijpt als een bliksemschicht naar lief en trekt deze met zijn Tarzan-lijf over de kabel, richting mijn boom. Deze oerboom, vind dit pure onrecht en helt over. Met mij op zijn plankje. Het miezerige plankje waar we nu met drie personen op moeten gaan staan. Lief kijkt me aan, stuk maar opgelucht. We leven nog. Lief wil volgend jaar de vakantie bepalen. Ik kan de boom in, zegt ie.