En het laatste deel (niet als eerste lezen he ;-))..De zoektocht door Noord Laos, naar het meisje Suphau...
Noord Laos
Laos
Sunshine78
En het laatste deel (niet als eerste lezen he ;-))..De zoektocht door Noord Laos, naar het meisje Suphau...
In de verte verschijnt de spirituele poort van een Akha dorp.
Al snel is het hele dorp in rep en roer. Vanuit alle hoeken en gaten komen kinderen aangestormd, SUPHAU SUPHAU klinkt het om me heen. Kinderen verdringen zich om de foto. Ik volg de vrouwen, ze stoppen bij een vrouw die druk aan het weven is. Er staat een klein meisje naast haar. Ze kijkt me met grote bruine ogen aan. Het meisje lijkt sprekend op het kindje van de foto. Hetzelfde onschuldige gezichtje, de pure uitdrukking. Dit moment is zo onwerkelijk, zo mooi.. Ze kijkt naar de foto. Ik gebaar haar dat zij dat is. Vol verbazing kijkt ze me aan...
De wevende vrouw blijkt Suphaus moeder te zijn. Ze neemt me aan haar hand mee naar hun hutje. En daar zit ik dan... omringt door Suphau s familie.
Het moet allemaal nog een beetje op me inwerken. Wat een bijzondere ervaring. Het meisje die jarenlang op de foto in mijn woonkamer hangt, staat nu voor mijn neus. Ze is inmiddels een jaar of acht.
Ik vind het zo bijzonder allemaal...
Thee wordt voor me ingeschonken.
Moeder laat me haar hut van binnen zien, in het midden brandt een houtvuurtje en daarboven hangt een grote pan met rijst te pruttelen. Bamboo matten op de grond, zachte matrassen kennen ze niet.
Moeder draagt de typische Akha hoofdtooi. Hij is schitterend versierd met een groot aantal zilveren muntstukken, knoppen en parels. Akha mensen worden soms ook "Silverheads genoemd. Moeder maakt me met gebarentaal duidelijk dat je een zilveren ring op je hoofdtooi krijgt als je getrouwd bent. En bij de geboorde van elk kind krijg je er een ring met munten bij. Ongetrouwde vrouwen van de stam dragen kleine pompoentjes aan hun hoofdtooi.
Inmiddels begint het steeds schemeriger te worden. Met gebarentaal maak ik duidelijk dat ik jammer genoeg terug moet naar Adima, maar dat ik de volgende ochtend om acht uur vanaf het busstation in Muang Sing zal vertrekken. Moeder gebaart dat ze er dan ook zullen zijn.
Enthousiast zwaaien Suphau en andere kinderen uit het dorp me uit.
Terug in Adima is het al erg laat en val ik met een overweldigend gevoel in slaap. Ondertussen zoemen de muggen veilig buiten mijn muskietennet.
De volgende ochtend arriveer ik met de tuk tuk op het busstation van Muang Sing. Zal ze er zijn? Ik word onthaald door een Akha vrouw en ja, daar staat de familie van Suphau. Iedereen heeft vanochtend vroeg dus 10 km gelopen speciaal voor mij! Oma met haar rotte tanden, mams, Suphau en haar broertje en zusje.
Suphau ziet er prachtig uit. Helemaal in traditionele klederdracht, een zwart jasje met pluimen en een muts met munten. Hadden ze dat speciaal voor mij gedaan?
Moeder buigt zich voorover en plaatst op mijn hoofd, een hoofdband in traditionele Akha stijl. Samen met Suphau ga ik op de foto.
In mijn zak brand mijn allerlaatste 10 US dollar biljet. Deze had ik speciaal bewaard puur voor noodgevallen. Maar een beter doel dan dit kan ik me niet bedenken. Moeder kijkt vol ongeloof alsof ze de loterij heeft gewonnen.
Snel stap ik in de tuk tuk die staat te wachten... Als ik nog een keer achterom kijk, zie ik ontzettend stralende gezichten. Mijn meisje Suphau zwaait nog steeds.
Ik weet nu al waar ik over 7 jaar op vakantie ga.... (misschien al wel eerder nu ik er weer aan terug denk..:-))
Foto's
