De zoektocht door Noord Laos naar het meisje Suphau..deel 3
Noord Laos
Laos
Sunshine78
De zoektocht door Noord Laos naar het meisje Suphau..deel 3
Later probeer ik op een stil plekje het leven in het dorp te bekijken en rustig foto’s te maken. Maar ik blijk een grote bezienswaardigheid en even alleen zitten is onmogelijk...
Een vrouw laat me haar weefwerk zien, heel indrukwekkend vooral de grote zak marihuana die ze onder haar rok vandaan haalt en me probeert te verkopen al lachend met haar rotte tanden van de kauwtabak..
Een tweede Akha dorp komt in zicht. Een jongentje met een katapult komt me tegemoet en houdt trots een dood vogeltje omhoog. Die zal vast over een paar uurtjes boven het vuur geroosterd worden voor het avondmaal. Als er tientallen kinderen om me heen staan, deel ik mijn kleurrijke pleisters uit. De kinderen zijn dolenthousiast en beginnen ze overal op te plakken. Roze, blauwe en gele stickers met olifanten, giraffen en zebra’s op de meest vreemde lichaamsdelen van voorhoofd tot neus.
Wanneer ik terug loop vanuit het Akha dorpje, zie ik in de verte iets op de weg..als ik dichterbij kom zie ik wat het is..een rij met kleine jongentje, takken op de grond, katapults en stokken in de handen.. Ze beginnen te joelen, gillen , springen en richten de katapult op me.. Een meisje neemt de leiding en ze maakt een gebaar..ze wil geld of snoep denk ik.. Lachend probeer ik er voorbij te komen, maar op het moment dat het me lukt, rapen de kids snel hun boeltje bij elkaar en sprintten voor me uit om daar opnieuw een barricade te vormen..en hetzelfde tafereel herhaald zich opnieuw. Ik kon er nog wel om lachen, wat een boefjes toch, echt van die belhamels!! Weer probeerde ik mijn weg te vervolgen, maar toen ze voor de derde maal, voor me uit sprintten en me tegenhielden, moest ik toch echt mijn pedagogische kwaliteiten laten zien.. Met een zogemaand boze blik en een vinger gebaarde ik dat ik er toch echt langs moest, nee heel vriendelijk was ik niet meer (zogenaamd)..Het hielp en ze lieten me erlangs..Wat een avontuur grinnik ik nog na.. En vervolg mijn weg terug..
In de avondzon, lijkt alles nog mooier dan overdag. Het dorp wordt verhult in een diep oranje gloed. Vrouwen in traditionele klederdracht komen thuis van het land, kinderen rijden bovenop buffels het dorp binnen, mijn zoektocht naar het kindje gaat door. Tot nu toe weten de bewoners, die ik mijn foto van haar laat zien, haar nog niet te herkennen.
Op Adima hebben ze van 1900 tot 2200 uur elektriciteit door middel van een generator. Maar nu is het pikdonker. De generator doet het niet... De vriendelijke eigenaar van Adima brengt een tiental kaarsen naar mijn hutje. Ik kan met dit sfeerlicht nog even op mijn balkon in mijn dagboek schrijven.
Boven mij fonkelen duidenden sterren, In de verte klinkt muziek en gezang vanuit het Akha dorp. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht...wat zijn die mensen toch gelukkig met zulke kleine dingen.
De woorden: “The best things in life are for free” komen in mij op. Mooie woorden...
Suphau..
De laatste dag in Adima, de laatste kans om het meisje te vinden.
Ik ga op weg naar 3 dorpjes 8 km verderop.
Een tocht door hoge maisvelden en gras. Overal heerlijk ruikende bloemen, gewoon op de grond maar ook aan metershoge struiken en in bomen. Op de wegbermen staat fluweelachtig heel hoog riet met wuivende pluimen.
Na een paar uur kom ik op een zandweg uit. Net wanneer ik de moed op wil geven omdat het al aardig schemerig wordt, loop ik tegen een clubje vrouwen en kinderen aan. Ze zijn in een rivier de was aan het doen. Met stenen bewerken ze kledingstukken en met een stok slaan ze het vuil eruit.
Twee vrouwen lopen voorbij met zware manden met knollen op hun rug. Ik laat de foto aan hen zien. Ze beginnen enthousiast te roepen SUPHAU SUPHAU en maken gebaren van laag naar hoog. Het lijkt erop dat ze het kindje herkennen! Dit kan toch niet waar zijn. Tranen prikken achter mijn ogen en in een soort waas loop ik met de vrouwen mee.
Foto's
