De zoektocht door Noord Laos naar het meisje Suphau..deel 2
Noord Laos
Laos
Sunshine78
De zoektocht door Noord Laos naar het meisje Suphau..deel 2
Muang Sing...
De reis ernaar toe, is de start van een paar ongelofelijke dagen in Laos...
De tocht zelf is geen moment saai. Hij gaat afwisselend door Akha en Hmong, dorpjes, Mannen en vrouwen met prachtigste klederdrachten lopen op straat, kinderen zwaaien vrolijk en roepen Sabaydeee Sabaydeee!!!! Ze rennen vol overgave achter de tuk tuk aan...
Onderweg zijn regelmatig stoere mannen met geweren en katapulten te zien. De tuk tuk komt nauwelijks de bergen op en moet wachten voor buffels die op hun dooie gemak de weg oversteken.
Ik kijk mijn ogen uit. Er is niet veel veranderd in de laatste zeven jaar, behalve dan dat er nu een verharde weg is. Laos is een van de minst geasfalteerde land ter wereld maar deze wegen maakten de tocht toch zeker een stuk sneller.
Aangekomen in Muang Sing.
Het dorpje is niet meer dan een lange straat heuvelopwaarts met rieten huisjes en winkeltjes aan weerszijden. In de verte de golvende bergen.
Wat een geweldig gevoel om hier weer terug te zijn.
Muang Sing is van oudsher het centrum voor de opiumteelt. Opium wordt door de stammen gebruikt als geneesmiddel maar helaas, er zijn ook veel jongeren verslaafd aan deze drug hier in het Noorden. Jongeren die nu in het dorpje enthousiast de lokale sport uitoefenen, een soort voetvolley. Een klein rieten balletje wordt hooggehouden en behendig heen en weer geschoten over een net. Tot groot vermaak van de jongens.
Na de zonsondergang zoek ik vermoeid mijn bed op.
Het was een lange dag vol mooie indrukken en het duurt niet lang eer ik in een diepe slaap val.
Plotseling word ik opgeschrikt door het gekraai van de hanen. Mijn horloge verraadt me dat het 6 uur s ochtends is.
Hilltribe vrouwen vanuit de omstreken zijn dan al uren onderweg naar de morningmarket. Het schijnt dat deze markt een van de kleurrijkste markten in heel Laos is. De plek waar uit alle omstreken en etnische dorpjes, vrouwen in de kleurrijkste klederdracht naar toe gaan om kippen, rijst, groenten en Lao lao een befaamde sterke rijstlikeur met 45 procent alcohol, te kopen en te verkopen.
Snel trek ik mijn warmste kleren aan en ga ik op weg naar de Morning market. De markt is in schimmige nevel gehuld maar hoe dichterbij ik kom, hoe meer contouren en kleuren zich aftekenen. Langzaam trekt de mist op en zie ik de prachtige Akha, Yao en Hmong vrouwen voor me verschijnen. De Akha stam komt oorspronkelijk uit China. Met enorme volgeladen manden op hun hoofd en rug moeten ze soms wel 10 km lopen om naar de markt te komen. Alle respect voor deze dames, wat een zwaar werk.
Het is heerlijk om vanuit een stil hoekje het markt tafereel te aanschouwen. Ik kijk naar glimmende hoofdtooien vol zilveren munten, naar vrouwen met rode lippen van de kauwtabak terwijl zij op de grond spugen en naar rode boa-kragen onder stijlvolle zwarte tulbanden.
Vrouwen zijn stevig met handgebaren aan het onderhandelen, levende kippen worden gewogen en de prijs wordt bepaald. Ik kijk mijn ogen uit. Wat mooi hoe al die verschillende stammen hier samenkomen...
Schitterend Adima...
Met een busje ga ik 8km noordwaarts naar Adima guesthouse , de plek waar ik zeven jaar geleden ook overnacht heb.
Adima is nostalgisch. Er zijn zes hutjes prachtig gelegen op een heuvelrand midden tussen de rijstvelden. Het is omgeven door bergen en een schitterende natuur. Het guesthouse ligt aan de voet van verschillende etnische dorpjes waar mensen nog de prachtige kleurrijke klederdracht dragen.
s� Ochtends vroeg trekt een bonte stoet van Akha- en Yao vrouwen langs het guesthouse naar de markt. Overdag vind je alleen bejaarden, jonge kinderen, die zorgen voor hun nog jongere broertjes en zusjes en mannen in het dorp. De mannen werken niet, dat laten ze daar aan de vrouwen over. Een man mag ook meerdere vrouwen hebben. Ze zitten de hele dag in de hut, lurkend aan een opium pijp en drinken Lao Lao... Van de eigenaar van Adima krijg ik een kaart met de wandelroutes naar de verschillende dorpen. Bepakt met een flesje water, mijn camera, een potje roze nagellak en natuurlijk de foto van het kindje, ga ik op weg naar het eerste Akha dorp.
De Akha dorpen zijn bij de in- en uitgang voorzien van een spirituele boog. Loop daar nooit onderdoor anders moet de stam een heel ritueel uitvoeren om je weer zuiver te maken. De boog houdt slechte geesten uit het dorp weg. Akha’s geloven sterk in geesten van overleden voorvaderen. Ze maken vele offers en voeren allerlei rituelen uit.
De huizen in het dorp zijn van hout, riet en bamboe en staan op hoge palen. Zo worden de boze geesten geweerd. Overdag spelen kinderen in de schaduw onder de huizen.
Dieren lopen vrij rond door het dorp. Je komt waterbuffels, koeien, hangbuikzwijnen, kippen, kalkoenen, eenden en honden tegen. De Akha stam houdt van honden, om op te eten welteverstaan. Vooral zwarte honden, deze zijn malser zeggen ze.
Er is geen elektriciteit en een enkele waterpomp voorziet het hele dorp van water.
Kinderen in shirtjes met gaten sprinten naar me toe en roepen vol overtuiging BU BU, Wat schijnbaar snoep betekent.
Gulle toeristen bevorderen het bedelen bij de kinderen.
Ik koop liever zelfgemaakte spullen van de mensen hier, zo steun je ze ook.
Wel heb ik iets anders leuks bij me.
Ik haal mijn potje knalroze nagellak tevoorschijn. Er klinkt een enthousiast gejoel om me heen.
En daar zit ik dan, allemaal kleine vieze handjes naar me uitgestrekt.. zowel kleine meisjes als jongens...Nagel na nagel wordt zorgvuldig gelakt.
Na enige tijd lopen bijna alle kinderen van het dorp trots met roze nagellak rond.
Foto's
