Veel water in Luang Prabang

Door: Traveline

Geplaatst op Feb 17, 2015

Het regende. Na vier weken zag ik voor de eerste keer weer nattigheid uit de lucht vallen. De monniken klapten na hun ochtendritueel de paraplu's uit. Dit keer niet tegen de zon, maar tegen de stevige stortbui. De stad ontwaakte in de vroege morgen. Mensen maakten zich klaar voor een nieuwe dag. Vrouwen stonden op straat met kleine opgevouwen varkentjes in riete mandjes. Eentje poepte, je voelde de angst van het arme beestje. Anderen veegden hun stoep schoon. Er werd gebruik gemaakt van het gratis water van boven. De ochtendmarkt was ook al op volle gang. Avocadosandwiches en wiskyshakes met fruit werden actief verkocht aan alle om 7:00 uur 's ochtends aanwezige reizigers. Iedereen smulde. Een goed begin van een mooie dag in Luang Prabang.
Als je Laos zegt, zeg je Luang Prabang. En dat vind ik best onterecht, want inmiddels is deze stad echt niet meer een spiegel van het echte Laos. De stad is behoorlijk overgenomen door backpackers en groepstoeristen. Overal zijn hostels en guesthouses. Tuk-tukchauffeurs vragen je op elke hoek van de straat in te stappen. En Utopia-bar is de hotspot van de stad. Het is een tuin aan een zijrivier van de Mekong waar lekkere en goedkope drankjes geserveerd worden. Bij Utopia komen geen locals. Er komen alleen maar reizigers. En dat is eigenlijk echt wel leuk, want door de sfeer voelt iedereen zich verbonden en staat iedereen open voor elkaar. Toch gaat mijn voorkeur uit naar het unieke en speciale van een land. Daarom bezocht ik een kruidensauna voor $1. De sauna is van het Rode Kruis en beschikt over een mannen- en vrouwensauna. De geur die in het stomende hok de boventoon speelt, is zoiets als gember. Typische geuren van Laos. Na lekker uitgezweet te hebben, kun je uit je stenen kopje verse rode fruitige thee drinken. Ongeveer 2,5 uur heb ik al stomend en thee drinkend de middag doorgebracht. Ik voelde me ongelooflijk zen. Daarnaast voelde ik me behoorlijk speciaal, want ik zat daar samen met een reismaat als enige westerling!
Luang Prabang is een leuke stad. Langs de Mekong vind je houten huizen met veranda's. De belangrijke gebouwen worden in het Frans omschreven. En je kunt er 'La Vache Qui Rit' kopen! Ja, de Franse invloeden zijn nog goed te zien. Ik vind het wel wat hebben. Het is de herkenning denk ik. Die doet me aan het mooie Europa denken. Maar ook aan het gemene Europa. Het Europa dat alle minder ontwikkelde landen met kostbare grondstoffen in de wereld innam om er een kolonie te stichten. Laos was vast en zeker een pareltje voor Frankrijk, vooral vanwege de natuur (wat de kolonisten waarschijnlijk niets deed). De beroemde Kuang Si watervallen, die met zijn allen in één nationaal park liggen, laten iets achter op je netvlies wat onvergetelijk is. Het kletterende, heldere water valt neer in een fel turquoise-blauw meer. De één is kolossaler dan de ander. Wanneer je de bocht omloopt en bijkomt van hoe mooi de wereld eigenlijk is, moet je opnieuw met je ogen knipperen. En al helemaal bij de laatste; de grootste van het park en de meest indrukwekkende waterval die ik ooit gezien heb. Van twintig meter hoog valt in meerdere delen water naar beneden. De waterstralen worden vergezeld door groene struiken en bomen en hier en daar een stenen randje. Het is net een tropisch zwemparadijs. Links en rechts van de waterval kun je naar boven lopen. Bovenaan de waterval vind je de heldere waterpoelen van waaruit het water naar beneden knalt. Je kunt hier in zwemmen. Wanneer je naar het stenen randje zwemt en de afgrond bekijkt, zul je je ogen niet geloven. Dit moment zal altijd bijblijven en ik weet zeker dat ik het, wanneer ik een oma ben en in een schommelstoel zit, aan mijn kleinkinderen en alle andere kinderen uit de straat zal vertellen. Ik gun iedereen dat moment. De natuur is duizelingwekkend mooi.