Weekendje Karakol
Kirgizië
Azië
Sgtravel
Weekendje Karakol
Karakol is nu niet echt de eerste plaats waar je aan denk om een weekendje naar toe te gaan, het dichtstbijzijnde vliegveld ligt op ruim 400 kilometer afstand. En qua bezienswaardigheden heb je dit slaperige stadje, na een ochtend ook wel gezien. Nee voor een citytrip zou ik hier vanuit Nederland niet naar toe gaan, maar mocht je toch al naar Kirgizië gaan dan is het weekend de beste tijd voor een bezoek.
Karakol moet het vooral hebben van de omgeving en die is toch wel spectaculair te noemen, zo ligt het gelijknamige nationaal park met pieken boven de 7000 meter naast de deur.
Helaas hebben we te horen gekregen dat de enigste toegangsbrug tot het park een paar meter is verzakt, door hevige regenval enkele maanden hiervoor en dus onbegaanbaar is geworden. Gelukkig is er meer natuurschoon en ligt naast Karakol NP, het net zo mooie Altyn Arashan Nationaal park. Ook de toegangsweg naar dit gebied is in zeer slechte staat, de minibusjes zijn voor deze weg nutteloos en word er een alternatief vervoersmiddel gevonden. Enkele gespecialiseerde reisagenten hebben oude Russische legervoertuigen, omgebouwd tot stoere toeristenwagens. Het is een druilerige zaterdagmorgen, als één van deze wagens voor onze homestay parkeert. De rit naar het beginpunt van de wandeling zal twee uur duren, geadviseerd word om tijdens de hele rit je gordel vast te houden. Zodra we de hoofdweg afslaan word duidelijk waarom, het tv programma met de slechtste wegen ter wereld is er niets bij. Met een slakkengang kruipt de truck over grote keien en door diepe kuilen, waarbij we constant door elkaar worden geschut. Gelukkig legt de Russische chauffeur dit traject vrijwel dagelijks af, waardoor we ons toch enigszins veilig voelen. Volledig wakker komen we aan bij het beginpunt van de wandeling, welke eenvoudig te volgen is door de vallei. Het weer is inmiddels ook wat opgeklaard en kunnen we genieten van het mooie natuurschoon dat dit park te bieden heeft. Dennenbossen wisselen de frisgroene weilanden af, met daar tussen snelstromende rivieren. In de weekenden komen dan ook veel Kirgizische families hier picknicken, maar door het wat mindere weer is het er nu vrij rustig. Enkele nomaden zijn hier wel met hun vee neergestreken voor de zomermaanden, bij één van deze families kunnen we een kijkje nemen in hun kamp. Iets wat niet veel meer is dan een paar yurts, de ontvangt is daarin tegen niet minder hartelijk. Hun veestapel bestaan voornamelijk uit paarden, die lekker staan te grazen en de kinderen vermaken zich met hun zelfgemaakt speelgoed. Veel meer heb je dan ook eigenlijk niet nodig, na wat foto’s en een warm afscheid wandelen we weer terug naar het beginpunt waar de lunch inmiddels al klaar staat. Voor de liefhebbers is het mogelijk om na een broodje en salade, een gedeelte van het pad dat we met de truck naar boven zijn geklommen terug te lopen. De andere mogelijkheid is om een uurtje te dobberen in een warmwaterbron, ik kies voor de laatste optie. In de omgeving ontspringen enkele bronnen met een aangename temperatuur van ongeveer 38 graden, bij een aantal is er een houten cabine overheen gebouwd. Compleet met kleedkamer, waar je voor omgerekend 2 euro gebruik van kan maken. De optie waar ik voor kies is de openlucht versie op tien minuten loop afstand. Deze zijn gratis en hebben een mooi uitzicht over de rivier, kleedhokjes zijn er niet en per bad is er maximaal ruimte voor drie personen. Zittend in het warme water is het slechte weer van die ochtend snel vergeten, de terugweg naar Karakol is er helaas niet beter op geworden en hobbelen we niet veel later met onze legertruck het park weer uit.
Op zondagochtend word er niet uitgeslapen want net buiten het centrum word die ochtend de veemarkt gehouden. Nu was ik niet van plan om geit of paard aan te schaffen tijdens deze reis, maar toch mag je als toerist deze wekelijkse samenkomst niet missen. Vee is voor de Kirgiezen zeer belangrijk, waardoor deze markt als een cultureel hoogtepunt gezien mag worden. Elk diersoort heeft zijn eigen afdeling en bij de ingang vind je een aantal mooie trucks volgeladen met stro en hooi. Als eerste loop je langs de geiten en schapen die naast hun eigenaren liggen te wachten op een nieuw onderkomen. Aan het eind van deze laan kom je bij de paarden, die uitvoerig worden gekeurd en bereden door hun mogelijke nieuwe eigenaren. Ook vind je hier de hoeven smid, die het deze ochtend vrij druk had. De mensen zijn erg spraakzaam en maken graag een praatje, vooral de oudere lopen nog rond in mooie traditionele kleding. Als fotograaf is dit dan ook een klein paradijsje en maakt de camera overuren. Erg schoon is het hier trouwens niet en kun je de zondagse kleding beter achterlaten in de bus. Na een paar uur te hebben rond gestruind gaan we nog even terug naar het centrum van Karakol, waar in de Russisch orthodoxe kerk de dienst al is begonnen. De Holy Trinity kerk stamt uit 1872 en is al enkele malen herbouwd. Het huidig gebouw is volledig van hout met groene daken en gouden koepels. Vele inwoners van Russische afkomst bezoeken dan ook deze dienst, waar ik als buitenstaander maar weinig orde in zie. Vele mensen lopen de kerk in en uit, terwijl de priester achter een scherm zijn rituelen uitvoert. Dit heeft als voordeel dat je als bezoeker ook niet heel de dienst hoeft bij te wonen, nette kleding word wel gewaardeerd. Na een half uur heb ik het weer gezien en ga nog wat inkopen doen bij de locale supermarkt voor de komende dagen, die zullen worden doorgebracht in een yurt!!
Karakol en omgeving zijn zeer de moeite waard voor een paar dagen, maar plan dit dan wel in het weekend. Zodat je naast het natuurschoon ook de veemarkt en een kerkdienst kunt bijwonen, anders ben je snel uitgekeken!!!
Foto's
