In Jordanië mag een bezoek aan Petra uiteraard niet ontbreken. Het zou een hete septemberdag worden en we waren er op voorbereid dat we die dag aardige afstanden zouden moeten overbruggen.
Al snel bleek dat dat absoluut geen straf zou worden...
De tocht naar Petra begint bij de Siq, een hoge en smalle kloof, welke de 1 tot 1,5 km lange toegangsweg vormt van dit wereldwonder. En wat voor een toegangsweg, prachtig en zeer indrukwekkend, wat een kleuren, en wat voel je je soms een mini-mensje... Het heeft ook wel wat, dat je er moeite voor moet doen en niet meteen op de site bent. Aanvankelijk was ik geneigd nieuwsgierig om het hoekje van elke bocht te kijken in de kloof in de hoop alvast een glimp op te vangen van de Khazneh, de schatkamer. Net op het moment dat ik daar mee opgehouden was, omdat ik dacht dat het nog wel eventjes zou duren, is hij daar. De eerste glimp, een stukje van de Khazneh afgestoken tussen de kloof. Toch nog totaal verrast... Hoewel de Khazneh zeer indrukwekkend is, valt er nog veel meer te zien in en rondom Petra. Zelf was ik erg onder de indruk van de prachtige kleuren van de gesteenten en de vormen hierop. De kleuren en vormen zijn ontstaan door een perfecte mix van mineralen, regenwater en de poreusheid van het gesteente.
Een tocht naar Ad Deir, het klooster, is ook zeker de moeite waard. Het was een heuse beklimming, de 700 à 800 (ik heb ze niet geteld, sorry) trappen rond het middag uur in de brandende zon. Ik heb mezelf een paar keer voor gek verklaard dat ik door bleef lopen. Maar goed, soms moet je niet teveel nadenken en gewoon doen! Ik was immers bewapend tegen de zon met flesjes water, zonnebrand en niet te vergeten mijn hoed à la Indiana Jones ;) Wat ben ik blij dat ik niet omgedraaid ben, het was de tocht meer dan waard! Een prachtig bouwwerk en vervolgens heerlijk bijkomen op het overdekte terras in de schaduw ;)