Sanaa
na 2 weken
na 2 weken (19-06-2006)
Ik had me eigenlijk voorgenomen om de was te doen maar aangezien er geen water uit de kraan komt is dat onbegonnen werk. Ik hoop dat Achmed, de klusjesman, het nuttige met het aangename combineert en dus qat kauwt en tegelijkertijd de watervoorziening herstelt.
Ik ben hier nu ruim 2 weken en het voelt nog steeds alsof ik iedere dag in de efteling rondloop. Ik verwonder me steeds weer over de traditionele kleding, de taal, de geuren eigenlijk alles wat er om mij heen gebeurt. (En terwijl we de 3e stroomstoring deze week hebben, typ ik lekker verder .) Ik moet mezelf iedere keer opnieuw realiseren dat ik hier echt ben; alles doet zo vreemd aan. Maar het is echt heel bijzonder om hier te zijn en te beseffen dat de mensen om mij heen hier gewoon hun leven leven zoals ik het mijne. De uitvoering is alleen wat anders.
Naast alle verwondering ervaar ik al twee weken een heel warm welkom. Iedere dag wordt ik bij mensen thuis uitgenodigd om te komen eten. De hele familie staat dan klaar met familiefoto’s, cadeautjes, en de lekkerste dingen. Het is een hele bijzondere ervaring om zo bij mensen thuis te komen en te zien hoe zij leven. Maar bovenal vind ik het heel bijzonder hoe welkom ik ben. Mensen zijn oprecht blij als ik kom. Dat voelt heel fijn.
Afgelopen week heb ik ook een palto, de zwarte jurk, aangeschaft. Hoe langer ik hem aan heb hoe comfortabeler hij wordt. Je hoeft niet meer steeds te kijken of je kleding goed zit en je bent meteen toerist af. En het belangrijkste is dat iedereen om mij heen er heel positief op reageert. Ik voel me hoe steeds meer op mijn gemak en vindt deze ervaring heel erg bijzonder.
Het water stroomt weer en hoewel ik nog hele bladzijdes vol kan schrijven ga ik van de gelegenheid gebruik maken om mijn garderobe op te frissen. Want de rest van de week vier ik de bruiloft van de zus van Mohammed en wie weet wat dat allemaal weer met zich mee gaat brengen….