Bij de familie

Door: Esthervanderham

Geplaatst op Oct 2, 2008

bij de familie (08-06-2006)

Vol aandacht wordt gevraagd of ik kan koken. We zitten in een grote kring om de lunch bij Mohammed thuis met zijn ouders, en enkele broers, zussen, neefjes en nichtjes. Het algemene beeld van Europeanen is dat zij zelden of nooit in de keuken staan en altijd buiten de deur eten. Het enthousiasme stijgt als ik vertel dat ik weldegelijk kook. Voor mijn neus staan allerlei vreemde gerechten zoals, vis met melk en brood (gemixt), allerlei sausjes, salades, soep maar ook grote stukken vlees, aardappels en gemengde groenten en natuurlijk een grote schaal ghobs, het brood. Als nagerecht verschijnen er watermeloen en perziken.
Wij zijn inmiddels verplaatst naar de “mooie kamer”, waar de vrouwen de middag doorbrengen. Deze hebben zich omgekleed en opgemaakt en we drinken thee met melk en mieterzoete frisdrank.
De jongste zus van Mohammed, een jaar jonger dan ik, gaat over twee weken trouwen en de dagen daarvoor staan in het teken van het aanstaande huwelijk. Dag en nacht draagt zij een oude ketting van rood koraal die het ‘boze oog’ moet weren. Zij zelf vindt dit onzin en probeert er zo veel mogelijk onderuit te komen. Maar moeder’s wil is wet en dus loopt ze drie weken met rond met een familie-erfstuk. In diezelfde periode krijgt ze ook een drankje dat de lust op moet wekken. Het is een mengsel van perzik sap en honing. De hele kamer vrouwen mag delen in de plaatselijke viagra en onder een hoop gegiechel en “inshallah” beginnen wij de qatsessie.
Een bezigheid van meer praktische aard is het versturen van de uitnodigingen. Deze zijn vanmiddag aangekomen en wij beginnen naar hartelust de honderden kaarten te vouwen en enveloppen te vullen. Ondertussen draaien we muziek van de backstreetboys en wordt er vrolijk meegezongen. Iedereen probeert in haar beste engels mij bij het hele gebeuren te betrekken. Ik word uitgenodigd voor een lunch in een restaurant, krijg nog meer thai halib en koekje, snoepjes en er wordt constant geïnformeerd of ik nog niet moe ben. Na een middag kaartjes vouwen wordt ik om ’n uur of half 9 naar huis gebracht. Iedereen is inmiddels uitgenodigd voor een Nederlands etentje en in mijn tas zit een uitnodiging voor “uchti Istar”, mijn zus Esther.