Buiten hoor je niets, maar als de deuren van het gebouw vlakbij de Shibuya crossing, de enorme oversteekplaats, opengaan, klinkt er een oorverdovend geluid. Op 10 verdiepingen staan honderden Pachinkokasten, een soort flipperkasten die rechtop staan.

Hier zie je voornamelijk mannen die kleine metalen balletjes met een verstelbare knop zacht of hard afvuren. De balletjes schieten omhoog en komen terecht in een veld met ijzeren pinnetjes die er voor zorgen dat elk balletje een andere route volgt om weer naar beneden te vallen. Je ziet ze op de kast rechts door een buis stromen. De naam Pachinko komt van het geluid dat de balletjes maken als je ze tegen de pinnetjes komen: pachin!

Je moet er voor zorgen dat zoveel mogelijk balletjes in een gat in het midden vallen. Als dat lukt start een bonusgame en kan je extra balletjes winnen. Hoe meer balletjes je hebt hoe beter, want je kunt ze inwisselen voor geld of spullen.
In het Pachinko gebouw zelf mag dat niet, want dat zou gokken zijn, maar er is iets op gevonden. Als je klaar bent maak je met je armen een X teken, een dame weegt de balletjes en je krijgt een plastic munt die je in een winkel verderop kunt inwisselen. De meesten kiezen het geld, anderen nemen elektronica, sigaretten of eten.
De man in het midden is net zijn munten gaan inwisselen, of zijn balletjes zijn op. 100 balletjes kosten, afhankelijk van de speelhal, van €0,75 tot €3,00. Het spel is verslavend; we zagen ’s morgens vroeg al spelers in de rij staan om de beste machines te bemachtigen. Ik heb het spel zelf niet gespeeld, veel te veel geluid.