Hoe de VVV van Yoron (film Megane) ons een hotel regelt zonder te praten !. Een super methode.

Door: Beubri63

Geplaatst op May 31, 2012

Met een grote veerboot varen we langs de kust van Okinawa richting het Noorden. Elke dag gaat er een veerboot van Naha via vijf stops naar Kagoshima op het “vaste land” van Japan. De boot doet er in totaal 25 uur over en de meeste stops zijn maar 20 minuten. Net genoeg om vooral vracht uit en in te laden. Na twee uur stoppen we kort om drie kooien met koeien in te laden en een aantal containers.
Wij stappen bij de tweede haven en eerste eiland uit: Yoron. De kleine haven ligt verlaten en ver weg van alles. Geen taxi, bus en/of informatiebord te zien. Dus lopen we maar, al mopperend (vooral ik, Jan), richting de bewoonde wereld, waar die dan ook is. Een paar auto’s rijden ons voorbij, de chauffeur knikt vriendelijk, maar helaas niemand die lijkt te denken, “dat is gek, twee westerse personen op weg naar het dorp wat ver weg is (verder weg dan ook LonelyPlanet schrijft), dus laten we die dan maar meenemen, want er gaat ook geen bus”. Gelukkig, na tien minuten lopen en net op de “hoofdweg” denkt een jonge dame wel zo. Ze stopt midden op de weg, spreekt geen Engels, maar snapt waar we heen willen (wij eigenlijk nog steeds niet, we zien namelijk nog steeds geen dorp). Ze brengt ons naar het toeristenbureau in het plaatsje.
En daar hebben ze een heel handig systeem bedacht om met buitenlanders te communiceren. De dame van het informatiebureau geeft ons een groot geplastificeerd papier met vragen in Engels/Japans.

We moeten het stapsgewijs met een viltstift:
 ”Is it search for in accommodations? / no”
 “Are hotel and private home providing meals and lodging, which all right? hotel / ”
 “In the cheap inn there are not a rest room and a bathroom in the room, but is all right? / no”
 “Is the meal necessary? (breakfast . breakfast and diner / no”
 “Does the bedroom have good bed? Are you all right in the Tatami mat? Bed / ”
 “What stays at Yoron island days?” <1> days.
 “Is downtown good? Is quiet place good? Downtown /
Ze bekijkt het formulier, ze belt iemand en dan volgen een paar “antwoorden”
 “The rate with a meal: < “5500”>”
 “Is inviting it from the accommodations necessary , (Please wait for about 10 minutes.)”

Krom en erg fout Engels, maar het werkt perfect. Binnen tien minuten hebben we een minshuku (we vermoeden overigens dat er überhaupt weinig open is) en even later reizen we al met de eigenaar in een oude auto naar zijn huis en hotel op het platteland.
De minshuku is een wat verwaarloosd gebouw met twee verdiepingen tussen de vele moestuintjes en suikerrietvelden in. Het heeft dringend een verfbeurt en nieuw behang nodig. Het blijkt echter strategisch te liggen, vlakbij het strand en een lokaal openlucht museum (simpel ingericht). De familiaire sfeer is geweldig, ouders met drie pubers. Moeder en dochter spreken een paar woorden Engels, wij 15 woorden Japans. De moeder kookt geweldig en is zeer gastvrij en behulpzaam. Als we ‘s morgens met een zak cornflakes aankomen, komt zij direct aan met een kommetje en lepels. Hoewel het Japanse ontbijt (een verkleinde versie van het avondeten en dan met ei i.p.v. gebakken vis) wel heerlijk is.
Het is zo’n relaxte plek met goed eten, een gezellige eettafel en een paar oude lekkere stoelen om in te lezen en te luieren dat we besluiten om nog een dag te blijven. We bezoeken het lokale “museum” en gaan een partijtje “golven” (18 holes) rond een windmolen. Erg grappig. Terug in het hotel ontmoeten we een nieuwe gast. Een net afgestudeerde jongeman uit Kyoto. Hij wil nu gaan promoveren op onderzoek naar het leven van de Mandril-aap in Gabon. Maar heeft nu een mini-vakantie van vier dagen op Yoron, omdat hier in 2008 een Japanse arthouse-film is opgenomen. Het blijkt dat de eigenaar een kopie van de film heeft en we bekijken deels de bijzondere film “Mèganè (bril). Ook te koop bij bol.com voor slechts 13,95 blijkt later. Nu snappen we ook alle brilletjes op de landkaart van Yoron. Er staat ook een brilletje getekend bij ons hotel. We zien inderdaad een filmshot van en over het hotel. In de film moeten de mensen van dit hotel in de ochtend verplicht werken op het land ;-). Halverwege de film begint de eigenaar van ons hotel met een Awamori-drankceremonie. Hij schenkt een glaasje vuurwater in en vertelt iets over zichzelf, drinkt dan het glas in een keer op. De laatste druppels gaan in je hand en die breng je over je hoofd zonder de haren aan te raken. Daarna zijn wij aan de beurt. Het glaasje wordt weer met Awamori van 20% alcohol gevuld. Kampai (proost).

Foto's

95645.jpg

Beubri63