Smullend door Japan in zeven stappen
Japan
Azië
Awesomemore
Smullend door Japan in zeven stappen
Meer dan bij ons lijkt het in Japan om eten en drinken te draaien. In Tokio struikel je over restaurants, automaten, kioskjes, barretjes en minisupermarkten. Je bent de hele dag bezig met het aflikken van je de vingers. Op het ene moment zit je op een tatami mat in een restaurant op 5 hoog achter vanaf een elektronische menukaart sushi, yakitori en bier te bestellen. Het volgende moment wandel je druk buigend een van de vele supermarktjes binnen voor een sushi lunchbox die vergeleken met die van de AH goddelijk is voor 1/3 van de prijs. Restaurants lokken klanten met de kunst van de namaak. Hele etalages vol met nepgerechten proberen je te verleiden. Met wisselend succes. Je kunt tenslotte niet de hele dag je stokjes aan de mond zetten.
Stap 1: Kaiseki
In Kyoto maken we kennis met Kaiseki. Een kunst op zich. Hier worden oog en mond tegelijkertijd bediend. De kunst is om de gerechten niet enkel goed te laten smaken, maar ook in perfecte symbiose met de omgeving (servies e.d.) te brengen. Het levert plaatjes van gerechten op die als engeltjes piesen op je tong.
Stap 2: Okonomiyaki
Ruiger, maar ook niet voor de poes is Okonomiyaki. Aanschuiven bij de bakplaat en vertellen wat je allemaal wilt hebben als ingrediënt voor je pannenkoek- c.q. omeletachtig gerecht. Dit wordt dan voor je snufferd klaargemaakt.
Stap 3: Bergvoer
In de bergen eten we samen met twee wegwerkers paarden sashimi en gegrilde forelachtige visjes. Bubbelvers komen die uit de vijver achter het restaurantje en ze gaan letterlijk met kop en staart naar binnen. Graat en ogen verdwijnen ook in het gapende gat tussen neus en kin. Het is even wennen aan het idee en dan kort slikken, maar wat smaakt het goed!
Stap 4: Eten met ouden van dagen
Rond Tsumago komen we terecht bij 2 hele, hele oude mensen in hun minshuku. Onaangekondigd rijden we het dorpje van een huis of 10 binnen en kloppen we bij ze aan. Al gebarend wordt ons ‘vertelt’ dat we nog kunnen eten, als we maar eerst in het houten bad gaan! Een uur later staat er een maaltijd met gerechten uit de eigen tuin, paddestoelen, vis, rijst, groenten, wat een feest! Bij deze mensen blijven we een paar nachten hangen en elke avond en ochtend toveren ze, na de eerste avond geholpen door hun dochter, fantastisch eten op tafel. Maar niet voordat we in bad zijn geweest!
Stap 5: Eten en dan speechen
In Tono Valley is de minshuku waar we willen slapen vol. Wat een geluk! Wat nu rijden we naar een andere minshuku waar we gehuld in yukata het ene na het andere briljante gerecht krijgen voorgeschoteld: heldere tomatensap (we dachten eerst dat het witte wijn was), knalverse groene thee, gepofte rijst, vis, bamboe, enzovoort enzovoort. Ondertussen krijgen we glazen vol sake van onze Japanse tafelgenoten. Het diner eindigt met speeches in het Japans voor ons en in het Nederlands voor onze tafelgenoten. Elkaar niet begrijpen zorgt voor een gedenkwaardige avond.
Stap 6: Eten met nieuwe vrienden
In Matsuyama, op het voor Japanse begrippen nog wilde Shikoku, nodigen twee Japanse salarymen ons uit om bier te drinken, Engels te praten en uiteindelijk sushi en nato (bedorven bonen) te eten van bootjes die in de sushibar rondvaren. Ergens anders op Shikoku worden we door de beheerder van het park waar we de enige gasten zij, ons uit om ’s avonds met hem en wat vrienden sukiyaki te eten; een soort Japanse fondue. De avond eindigt met zang en spelen op een traditionele Japanse gitaar.
Tussenstap: Mini-markets en sushi-boxes
Onderweg van het noorden naar het zuiden van Japan stoppen we vaak bij een supermarktje van het type 7-eleven of Lawson. Even een lunchbox kopen of andere producten met zeewier en rijst. Wanneer we in Hiroshima kijken naar een baseball wedstrijd en wat willen eten zitten we al snel met een enorm luxe doos eten op schoot. Dat is nog eens wat anders dan een kroket of broodje worst bij een doorsnee Nederlandse eredivisieclub.
Stap 7: Gemasseerde koe grillen
Tot slot: Yakiniku. Je eigen grilletje op tafel en alle soorten verse ingrediënten die je wilt. De rekening bleek achteraf nogal hoog, dankzij de Wagyu beef die we bestelden. Dit is vlees van een koe die volgens de geruchten in de wei wordt gemasseerd en wordt vet gemest met bier- en sushibrij. Een koe die relaxed is geeft goed vlees zegt de Japanner. Of de koe relaxed was valt niet te zeggen, maar het vlees is ongelooflijk mals. De automatisch uit het plafond gekomen afvoerpijp zuigt ondertussen de rook van onze grill weg. Als het even kan stopt de Japanner wat techniek in het alledaagse leven.
Ergo
Na 4 weken stappen we met weemoed in het vliegtuig. Bij thuiskomst zijn we een paar kilo lichter. De Japanse keuken is gezond, mooi, minimalistisch en meedogenloos lekker.
Foto's
